Trzeci rząd Silvia Berlusconiego – rząd Republiki Włoskiej funkcjonujący od 23 kwietnia 2005 do 17 maja 2006.
![Thumb](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/27/Silvio_Berlusconi_shakes_hands_with_Bush.jpg/170px-Silvio_Berlusconi_shakes_hands_with_Bush.jpg)
Gabinet ten powstał po kryzysie w centroprawicowej koalicji w kwietniu 2005. Po dokonaniu rekonstrukcji w jego dotychczasowym składzie, premier Silvio Berlusconi uzyskał wotum zaufania w Izbie Deputowanych i Senacie XIV kadencji.
W porównaniu z poprzednim rządem skład koalicji pozostał niezmieniony – nadal tworzyły go ugrupowania wchodzące w skład Domu Wolności. W skład rządu (poza premierem) weszło 14 ministrów resortowych (dwóch w randze wicepremiera) i 10 ministrów bez teki. Większość tek objęli przedstawiciele Forza Italia (FI) i Sojuszu Narodowego (AN). Po trzech ministrów należało do Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum (UDC) i Ligi Północnej (LN), po jednym do Nowej Włoskiej Partii Socjalistycznej (NPSI) i Włoskiej Partii Republikańskiej (PRI).
Sekretarzem rządu został Gianni Letta, powołano także 9 wiceministrów i 63 podsekretarzy stanu.
Skład rządu
funkcja | minister | partia | okres urzędowania | |
---|---|---|---|---|
od | do | |||
premier | Silvio Berlusconi | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
wicepremier, minister spraw zagranicznych | Gianfranco Fini | AN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
wicepremier | Giulio Tremonti | FI | 23 kwietnia 2005 | 5 maja 2006[1] |
minister gospodarki i finansów | Domenico Siniscalco | bezpartyjny | 23 kwietnia 2005 | 22 września 2005 |
Giulio Tremonti | FI | 22 września 2005 | 5 maja 2006[1] | |
minister spraw wewnętrznych | Giuseppe Pisanu | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister obrony | Antonio Martino | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister sprawiedliwości | Roberto Castelli | LN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. działalności produkcyjnej | Claudio Scajola | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister polityki rolnej i leśnej | Gianni Alemanno | AN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister edukacji, nauki i szkolnictwa wyższego | Letizia Moratti | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister zdrowia | Francesco Storace | AN | 23 kwietnia 2005 | 10 marca 2006 |
minister pracy i opieki społecznej | Roberto Maroni | LN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister infrastruktury i transportu | Pietro Lunardi | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister środowiska | Altero Matteoli | AN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister kultury | Rocco Buttiglione | UDC | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister łączności | Mario Landolfi | AN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. europejskich | Giorgio La Malfa | PRI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. reform i decentralizacji | Roberto Calderoli | LN | 23 kwietnia 2005 | 18 lutego 2006 |
minister ds. kontaktów z parlamentem | Carlo Giovanardi | UDC | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. rozwoju i spójności terytorialnej | Gianfranco Micciché | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. administracji publicznej | Mario Baccini | UDC | 23 kwietnia 2005 | 5 maja 2006[1] |
minister ds. innowacji | Lucio Stanca | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. regionalnych | Enrico La Loggia | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. aktywowania programu rządowego | Stefano Caldoro | NPSI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. równouprawnienia | Stefania Prestigiacomo | FI | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
minister ds. Włochów poza granicami kraju | Mirko Tremaglia | AN | 23 kwietnia 2005 | 17 maja 2006 |
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.