Transit 3B

Transit 3B – amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Wraz ze statkiem wyniesiono również satelitę LOFTI 1. Misja zakończyła się częściowym sukcesem, ponieważ LOFTI 1 nie oddzielił się od Transita, ani od ostatniego członu rakiety. Statki otrzymały przez to orbitę eliptyczną, co skróciło ich żywotność do 37 dni.

Transit 3B

Indeks COSPAR	1961-007A
Zaangażowani	US Navy (Naval Research Laboratory), Johns Hopkins University
Rakieta nośna	Thor Able Star
Miejsce startu	Cape Canaveral Air Force Station, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	167 km
Apogeum	1002 km
Okres obiegu	96,22 min
Nachylenie	28,38°
Mimośród	0,050643
Czas trwania
Początek misji	22 lutego 1961 03:45 UTC
Powrót do atmosfery	30 marca 1961
Wymiary
Kształt	kulisty
Wymiary	śr. 0,914 m
Masa całkowita	113 kg

Satelita miał również prowadzić badania geodezyjne. Służyć miał ku temu transponder systemu geodezyjnego SECOR (ang. SEquential COllation of Range).

Statki funkcjonowały prawidłowo, jednak będąc połączone nie mogły zostać użyte do zaplanowanych celów.

Misję finansowało Naval Research Laboratory (NRL) z ramienia US Navy. Statek zbudowało NRL i Johns Hopkins University.

Budowa i działanie

Statek był kulą o średnicy 0,914 m. Posiadał 6600 ogniw słonecznych ładujących akumulatory Ag i NiCd. Statek posiadał system zmniejszający prędkość obrotową (do 10 obr./min.) – wypuszczał dwa ciężarki umieszczone na długim drucie, które po zmniejszeniu ruchu wirowego, były odrzucane. Posiadał pamięć stała. Dane mógł przesyłać również w czasie rzeczywistym.

Satelita pracował na częstotliwościach 224, 421 i 448 MHz.

Bibliografia

• NSSDC Master Catalog (ang.)
• Space 40 (cz.)