Torpeda Mark VII (amerykańska)

Mark VII (Bliss-Leavitt 5,2m x 45cm Mark VII) – pierwsza amerykańska torpeda parogazowa opracowana specjalnie dla okrętów podwodnych. Torpeda w pierwszej wersji miała 5,2 metra długości i 450 mm średnicy, przenosiła zaś głowice bojową z 93 kilogramami TNT. W roku 1912 zamówiono 240 sztuk tej amunicji. Opracowana pierwotnie jako Bliss-Leavitt 5,2m x 45cm Mark VII, w 1913 roku otrzymała zmienioną nazwę Mark VII według nowej systematyki amerykańskiej marynarki.

Mark VII

Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	E.W. Bliss Company
Platforma przenoszenia	okręty podwodne
Historia
Lata produkcji	1912
Dane techniczne
Długość	17 ft (5,2 m)
Średnica	17,7 in (450 cm)
Masa	Mod 0: 1588 lb (720 kg) Mod 5A: 1628 lb (738 kg)
Napęd	parogazowy, silnik: turbina
Zasięg	Mod 0: 4000 jardów (3657 m) Mod 5A: 3500 jardów (3200 m)
Prędkość	Mod 0: 32 węzły Mod 5A: 35 węzłów
Naprowadzanie	bezwładnościowe, żyroskop Mark 7
Masa głowicy	Mod 0: 205 lb (93 kg) TNT Mod 5A: 326 lb (148 kg) TNT lub Torpex

Bibliografia

• Thomas Wildenberg, Norman Polmar: Ship killer: a history of the American torpedo. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2010, s. 217. ISBN 978-1-59114-688-9.