Tadeusz Gałkowski

Tadeusz Stanisław Gałkowski (ur. 6 kwietnia 1936 w Częstochowie^[1], zm. 29 lipca 2020^[2]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Zakładu Psychologii Rehabilitacyjnej zajmujący się psychologicznymi podstawami komunikacji z głuchymi oraz autyzmem^[2][3].

Tadeusz Gałkowski

Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1936 Częstochowa
Data śmierci	29 lipca 2020
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia rehabilitacyjna
Alma Mater	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Doktorat	1969 Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1974 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Profesura	1983
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski

Grób profesora Tadeusza Gałkowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Życiorys

Studia wyższe z zakresu filozofii chrześcijańskiej ukończył w 1957 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1969 uzyskał stopień doktora na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promotorką pracy była Lidia Geppert. Na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego w 1974 roku. W roku 1983 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[4].

W latach 1984–1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego^[5].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Janusz Kirenko (1988), Ewa Zwolińska (1988), Ewa Pisula (1992), Bogdan Szczepankowski (1993), Jolanta Baran (1995), Jacek Błeszyński (1996), Stanisława Mihilewicz (1996), Zdzisław Kurkowski (1996), Małgorzata Sekułowicz (1997), Dorota Podgórska-Jachnik (1999), Piotr Tomaszewski (2004)^[4].

Współpracował z Narodowym Instytutem Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) we Francji oraz z Ośrodkiem Badań Głuchych w Wielkiej Brytanii^[6]. Członek Komitetu Psychologii PAN^[4].

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 43L-4-26).

Wybrane publikacje

• Gałkowski, T. (1972 i 1979). Dzieci specjalnej troski. Warszawa: Wiedza Powszechna.
• Gałkowski, T. (1973). Rehabilitacja dzieci głuchych w wieku przedszkolnym. Warszawa: ATK.
• Gałkowski, T., Kaiser-Grodecka, I., Smoleńska, J. (1976, 1978, 1989). Psychologia dziecka głuchego. Warszawa: PWN.
• Gałkowski, T. (1977). Rozwijanie zdolności dziecka. Lublin, UMCS.
• Gałkowski, T. (1994). Developpement et eduction des enfants sourds et malentendants. Paris.
• Gałkowski, T., Pisula, E. (red.) (2006). Psychologia rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.^[6]