Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkoła rzymska – grupa kompozytorów działających lub wykształconych w Rzymie od XV do XVIII wieku, która utrzymywała i rozwijała polifoniczny styl śpiewu a cappella głównie w muzyce liturgicznej[1]. Struktura kompozycji utworów szkoły rzymskiej oparta była na diatonicznym cantus firmus wzorowanym na chorale gregoriańskim i technice kontrapunktycznej[2]. Głównymi gatunkami i formami muzycznymi były msza, motet, psalm oraz requiem[3].
Prekursorami szkoły rzymskiej byli Costanzo Festa oraz Giovanni Animuccia; przygotowali oni technikę kompozytorską, którą do mistrzostwa doprowadził Giovanni Pierluigi da Palestrina[2]: stile osservato – poważny i surowy styl uznany przez sobór trydencki i stawiany za wzór w Kościele katolickim[1]. Kolejni kompozytorzy rozwijali styl Palestriny, wzbogacając go niekiedy elementami polichóralności weneckiej[2]: Giovanni Maria Nanino (1543–1607)[3], Francesco Soriano (1548–1621)[1], Ruggiero Giovanelli (1560–1625)[2], Giovanni Francesco Anerio (1567–1630), Gregorio Allegri (1582–1652), Domenico Mazzocchi (1592–1665)[1][3], Francesco Foggia (1604–1688)[2], Orazio Benevoli (1605–1672)[1][3], Ercole Bernabei (1622–1687), Tommaso Bai (1636–1714), Giuseppe Ottavio Pitoni (1657–1743)[2], Antonio Lotti (1667–1740)[1], Antonio Caldara (1670–1736)[3].
Terminem szkoła rzymska określa się również lutników wzorujących się na skrzypcach Nicoli Amatiego oraz Jakoba Stainera: mistrza tej szkoły – Davida Tecchlera , jego bratanka Antoniusa Hieronymusa Tecchlera, oraz m.in. Michela Platnera i Francesca de Emilianiego[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.