Loading AI tools
Szkoła aleksandryjska – kilka pokoleń egzegetów i teologów, działających w Aleksandrii, stolicy Egiptu. To intelektualne środowisko można scharakteryzować następująco: chrześcijaństwo judeochrześcijańskie dopełniło swej helleńskiej edukacji, zaś hellenizm swej edukacji chrześcijańskiej[1]. Początki wywodzą się ze szkoły katechetycznej Pantena (II/III w.). Już od początku wielki wpływ miał na refleksję szkoły także wielki żydowski teolog Filon z Aleksandrii (10 przed. Chr. – 40 po Chr.), który korzystał z filozofii greckiej dla pogłębiania swych interpretacji Starego Testamentu. Głównymi nauczycielami w II i III w. byli: Klemens Aleksandryjski i Orygenes, któremu nadano przydomek „Diamentowy” (Adamantios), ze względu na jego pracowitość. Ogromnie wiele studiował, pisał, wykładał, a także oddawał się dziełom miłosierdzia. Często w pisaniu pomagało mu aż siedmiu kopistów[2]. Następnie uczyli w szkole ich uczniowie, późniejsi biskupi, Heraklas i Dionizy Wielki, a po nich Teognost, Pieriusz, którzy także pisali rozprawy teologiczne. W IV w. wiodącą postacią był Didym Ślepiec[3]. W V wieku – Cyryl z Aleksandrii, jeden z głównych teologów soboru efeskiego (431 r.), zmagającego się z nestorianizmem. Pod wpływem tej szkoły tworzył swoje komentarze biblijne Ambroży z Mediolanu, mistrz Augustyna z Hippony.
Szkoła charakteryzowała się głęboko duchowym podejściem do interpretacji Pisma Świętego, które w wielu wydarzeniach opisanych w Biblii widziało alegorię, czyli odniesienie do rzeczywistości niewidzialnej, ale realnej. Był to tzw. sens głębszy, prorocki, który czasem odczytywany był z pominięciem sensu literalnego, historycznego. Ten ostatni był szczególnie uważnie interpretowany przez szkołę antiocheńską.
- Aleksandryjska szkoła katechetyczna. W: J.Daniélou, I. Marrou: Historia Kościoła. M. Tarnowska (przekład), R. Aubert (wprowadzenie). T. 1: Od początku do roku 600. Warszawa: IW PAX, 1986, s. 111-117. ISBN 83-211-0577-7.
- H. Crouzel: Szkoła Aleksandryjska i jej losy. W: Historia Teologii. A. Di Berardino, B. Studer (Instytut Patrystyczny Augustinianum, redaktorzy). T. 1: Epoka patrystyczna. Kraków: Wydawnictwo "M", 2003, s. 197-242. ISBN 83-7221-546-4.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
