Szew wieńcowy

Szew wieńcowy, szew czołowo-ciemieniowy, szew ciemieniowo-czołowy (łac. sutura coronalis, sutura frontoparietalis, sutura parietofrontalis) – szew łączący kości czołowe z kośćmi ciemieniowymi^[1][2].

Szew wieńcowy

Coronal suture

sutura coronalis

Czaszka ludzka - szew wieńcowy zaznaczony na czerwono

Rozwój

U człowieka, po zrośnięciu się obu kości czołowych w jedną (które następuje między pierwszym a drugim rokiem życia), szew wieńcowy łączy tylny, zazębiony brzeg łuski czołowej z brzegami czołowymi obu kości ciemieniowych, tworząc szew piłowaty^[2][3].

Na skrzyżowaniu szwu wieńcowego, strzałkowego i czołowego (łączącego u płodu i noworodka obie kości czołowe) leży ciemiączko przednie, zanikające u człowieka podobnie jak szew czołowy około drugiego roku życia^[4].

Szew wieńcowy zarasta około 2–3 roku życia u konia domowego, 4–5 roku u owcy domowej, 5–7 roku u świni domowej, 7–10 roku u psa domowego, a 30–40 roku u człowieka^[1][4].