Szafarz zakonu krzyżackiego (niem. der Obersttressler) – urzędnik Zakonu krzyżackiego zajmujący się handlem. W XIII wieku zakon zdobył pozwolenie od cesarza i papieża na handel swoimi towarami. Braci zajmującymi się tym zadaniem nazywano szafarzami[1].
Bracia z Królewca i Malborka zajmujący się handlem zdobyli znaczącą pozycję i od połowy XIV wieku określano ich wielkimi szafarzami. Wielki szafarz Malborka zajmował się głównie sprzedawaniem zboża do Flandrii, a głównym zadaniem urzędnika z Królewca był eksport bursztynu do Lubeki. Wielcy szafarze zajmowali się także handlem innymi towarami oraz skupowaniem niezbędnych dla zakonu dóbr, jak np. sukna czy przypraw. W sprawach handlu korzystali z pomocy świeckich pełnomocników, którzy związani byli z nimi przysięgą. Urząd wielkiego szafarza mógł zdobyć zakonnik wywodzący się ze stanu kupieckiego[2].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.