1972 – hm. Michał Bobrzyński zakłada szczep „Zawisza” przy zakładzie dla głuchoniemych w Lublinie. Pracuje w nim stosując metodę nawiązującą do harcerstwa przedwojennego, przywraca stare stopnie, nawiązuje współpracę z Kościołem rzymskokatolickim.
2014 – SHK-Z FSE współorganizuje i bierze udział w Eurojamie we Francji, w miejscowości Saint-Evroult-Notre-Dame-du-Bois w Normandii.
SHK „Zawisza” realizuje działalność wychowawczo-oświatową w oparciu o tradycyjną metodę skautową opracowaną przez Roberta Baden-Powella, a następnie uściśloną przez o. Sevin i Stanisława Sedlaczka. Zajęcia odbywają się osobno w nurcie męskim i żeńskim, rozwinięty jest system zastępowy.
Cele
Wychowanie opiera się na pięciu celach skautingu europejskiego:
Poniżej zamieszczona została wersja męska Prawa Harcerskiego SHK, wersja żeńska różni się zamianą każdego 'harcerz' na 'harcerka' oraz końcówkami fleksyjnymi rodzaju żeńskiego, treść 8. punktu Prawa w wersji żeńskiej brzmi „Harcerka panuje nad sobą, uśmiecha się i śpiewa w kłopotach” oraz treść 5. punktu: „Harcerka jest uprzejma i szlachetna”.
Harcerz dba o swój honor, aby zasłużyć na zaufanie.
Harcerz jest lojalny wobec swojego kraju, rodziców, przełożonych i podwładnych.
Harcerz jest powołany do służby bliźniemu i jego zbawieniu.
Harcerz jest przyjacielem wszystkich i bratem dla każdego innego Harcerza.
Harcerz jest uprzejmy i rycerski.
Harcerz widzi w przyrodzie dzieło Boże, szanuje rośliny i zwierzęta.
Harcerz jest karny, każde zadanie wykonuje sumiennie do końca.
Harcerz jest panem samego siebie, uśmiecha się i śpiewa w kłopotach.
Harcerz jest gospodarny i troszczy się o dobro innych.
Przyrzeczenie składa się po około pół roku od momentu złożenia przysięgi wierności. Nie pełni ono funkcji nagrody za zasługi, a raczej jest ostateczną deklaracją chęci przynależności do ruchu i otwarciem drogi do zdobywania stopni. Po złożeniu Przyrzeczenia otrzymuje się metalowy krzyż FSE noszony na berecie nad lewą skronią.
Na mój honor, z Łaską Bożą, przyrzekam całym życiem służyć Bogu, Kościołowi, mojej Ojczyźnie i Europie chrześcijańskiej, nieść w każdej potrzebie pomoc bliźnim i przestrzegać Prawa Harcerskiego[3].
Mundur
koszula beżowa (harcerze i wędrownicy) albo błękitna (harcerki, przewodniczki i wilczki)
granatowe spodnie sztruksowe długie lub krótkie (nurt męski), spódnica koloru granatowego (nurt żeński)
granatowy sweter z naszywkami jak na koszuli
naszywki:
granatowa plakietka z nazwą szczepu oraz herb chorągwi na prawym ramieniu
granatowa plakietka z nazwą SKAUCI EUROPY oraz skrótem SHK „Zawisza” FSE nad prawą kieszenią
polska flaga nad plakietką Stowarzyszenia
krzyż FSE na lewej kieszeni (kolor tła identyczny jak kolor munduru)
oznaki sprawności fachowych na prawym ramieniu pod herbem chorągwi
harcerki i harcerze: na lewym ramieniu tasiemki zastępu (w kolorach zastępu)
harcerki i harcerze: na lewym ramieniu pod tasiemkami zastępu połówka kwiatu lilii zielona (stopień wywiadowcy/tropicielki) lub czerwona (stopień ćwika/pionierki) z dewizą „Semper Parati”, oznaczająca zdobyty stopień
harcerki i harcerze: oznaczenia funkcji w zastępie przyszyte nad polską flagą
wilczki: na lewym ramieniu naszywka wilka w kolorze swojej szóstki
wilczki: naszywka z wilkiem na środku beretu, po obu stronach naszywki zdobyte gwiazdki
harcerki i harcerze: metalowe oznaki sprawności mistrzowskich noszone po lewej stronie koszuli i swetra nad kieszenią
Lilijka Zawiszacka (inna niż tradycyjna lilijka harcerska) z tarczą herbową, na której umieszczony jest krzyż z literą „V” w podstawie. Treścią tej oznaki są słowa „Veritas Vincit” – „Prawda zwycięża”,
szczebel krajowy (Ekipy Krajowe powoływane oddzielnie przez Naczelnika Harcerzy i Naczelniczkę Harcerek do pomocy w ich zadaniach oraz władze naczelne)
samodzielne zastępy (samodzielny zastęp można utworzyć jedynie w przypadku, gdy w danej miejscowości nie jest możliwe utworzenie pełnej drużyny lub szczepu; opiekę nad nim sprawuje członek czynny wyspecjalizowany w kierowaniu samodzielnymi zastępami lub szczepowy (szczepowa) najbliższego szczepu)