Stefan Kiedroń

Stefan Kiedroń (ur. 1955^[2]) – polski filolog, germanista, niderlandysta, historyk literatury i kultury. Doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor zwyczajny^[1].

Stefan Kiedroń

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1955
profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: filologia germańska, literatura niderlandzka, literatura niemiecka, niderlandystyka[1]
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	13 stycznia 1987[1] Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	24 października 1994[1] – literaturoznawstwo Uniwersytet Wrocławski
Profesura	23 lipca 2008[1]
Odznaczenia

Życiorys

W 1979 roku ukończył filologię germańską ze specjalizacją niderlandystyczną na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1979–1980 pracował jako nauczyciel języka niemieckiego w Szkole Podstawowej nr 97 we Wrocławiu. Od 1980 roku pracował na stanowisku asystenta w Instytucie FIlologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego^[2]. 13 stycznia 1987 obronił pracę doktorską Niederländische Einflüsse auf die Sprachteorie von Justus Georg Schottel^[1]. W 1990 roku został adiunktem w Katedrze Języka, Literatury i Kultury Niderlandzkiej UWr, gdzie od 1992 roku kierował Pracownią, a następnie Zakładem Dawnej Literatury Niderlandzkiej^[2].

24 października 1994 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Andreas Gryphius und die Niederlande. Niederländische Einflüsse auf sein Leben und Schaffen^[1]. 23 lipca 2008 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk humanistycznych^[1][2]. W latach 1995–2008 i 2016–2020 pełnił funkcję kierownika Katedry Filologii Niderlandzkiej Uniwersytetu Wrocławskiego^[2]. Od 2020 roku pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich Wydziału Filologicznego UWr^[2]. W marcu 2023 roku tymczasowo pełnił funkcję dyrektora Instytutu Konfucjusza we Wrocławiu^[3], od 1 lipca 2023 roku pełnił funkcję prorektora ds. finansów i rozwoju UWr^[4]. W 2024 roku na stanowisku prorektora zastąpił go Arkadiusz Lewicki^[5].

W latach 2000–2002 wykładał w Zakładzie Niderlandystyki Instytutu Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 2000–2011 również na Uniwersytecie Palackiego w Ołomuńcu^[2]. Pracował także jako profesor w Instytucie Neofilologii Akademii Polonijnej w Częstochowie na Wydziale Nauk Humanistycznych oraz profesor nadzwyczajny w Instytucie Neofilologii Wyższej Szkole Lingwistycznej w Częstochowie na Wydziale Humanistycznym i Społecznym^[2][1].

Jest członkiem korespondentem na I Wydziale Filologicznym Polskiej Akademii Umiejętności^[1] oraz członkiem Maatschappij der Nederlandse Letterkunde i Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. W 1995 roku był współzałożycielem Stowarzyszenia Niderlandystów Europy Środkowo-Wschodniej, w latach 2000–2009 był członkiem zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Niderlandystycznego. W latach 2003–2016 był redaktorem naczelnym czasopisma Neerlandica Wratislaviensia^[2].

Odznaczenia

Odznaczony następującymi odznaczeniami^[2]:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2017)^[6]
• Złoty Krzyż Zasługi
• Oficer Orderu Leopolda
• Kawaler Orderu Oranje-Nassau