Loading AI tools
pułkownik WP, polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Dąbkowski, ps. „Bronisław” (ur. 20 czerwca 1884 w Warszawie[1], zm. 16 grudnia 1962 w Londynie) – polski działacz niepodległościowy i socjalistyczny, w latach 1935–1939 senator BBWR i OZN, wicemarszałek Senatu V Kadencji, pułkownik saperów Wojska Polskiego, wiceprezes Prezydium Zarządu Koła Parlamentarnego Obozu Zjednoczenia Narodowego w 1938 roku[2].
.jpg) Stefan Dąbkowski (przed 1927) | |
 pułkownik saperów | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1934 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
I Brygada Legionów Polskich, 1 Pułk Saperów, 10 Pułk Saperów, Oficerska Szkoła Inżynierii |
| Stanowiska |
dowódca pułku saperów, komendant Oficerskiej Szkoły Inżynierii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
         | |
Stefan Dąbkowski urodził się 20 czerwca 1884 w Warszawie, w rodzinie powstańców styczniowych Adama (1837–1896) i Izabeli z Sierzputowskich (1843–1918)[3]. Ojciec za udział w powstaniu został skazany na ośmioletnią katorgę, a matka była kurierką partii Józefa Jankowskiego. Starszy brat Mieczysław został generałem brygady Wojska Polskiego.
W latach 1902–1906 pracował na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Od 1902 członek PPS, a od 1904 jej Organizacji Bojowej[1] – przewoził materiały wybuchowe z Zagłębia do stolicy. W latach 1905–1907 aresztowany i więziony, ostatecznie zesłany na Syberię, skąd zbiegł do Lwowa[1]. W czerwcu 1908 roku brał udział w założeniu Związku Walki Czynnej we Lwowie[4]. Od 1910 działał w Związku Strzeleckim i PPS-Frakcji Rewolucyjnej na terenie Królestwa Polskiego. W latach 1911–1914 ponownie przebywał w Galicji, został komendantem oddziału Związku Strzeleckiego w Borysławiu.
Od sierpnia 1914 w I Brygadzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie[1].
Uczestniczył w walkach polsko-ukraińskich w Galicji w latach 1919–1920, przez parę miesięcy więziony przez władze ZURL w Borysławiu i Tarnopolu.
Od 1920 oficer Wojska Polskiego. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 1 pułku saperów[5]. W 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 10 pułku saperów w Przemyślu[6][7]. W latach 1928–1934 był komendantem Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie[8][9].
W listopadzie 1924 roku był jednym z oficerów, którzy podali się do dymisji w ramach tzw. strajku generałów[10][11].
Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. 1 lipca 1934 został zatrudniony w Dyrekcji Tramwajów Miejskich miasta stołecznego Warszawy na stanowisku naczelnika Wydziału Drogowo-Budowlanego.
W latach 1935–1939 senator BBWR i OZN z okręgu Warszawa oraz radny Miasta Stołecznego, gdzie przewodniczył klubowi OZN. Od 1935 członek Parlamentarnej Grupy Stołecznej. W listopadzie 1936 został wybrany drugim wiceprezesem Związku Rezerwistów[13]. W latach 1938–1939 wiceprezes Obozu Zjednoczenia Narodowego. Na ostatnim posiedzeniu Sejmu w dniu 2 września 1939 złożył wniosek o zmianę ordynacji wyborczej, pozwalający na wypełnienie przez posłów i senatorów żołnierskiego obowiązku bez ryzyka utraty mandatu.
Zmarł 16 grudnia 1962 w Londynie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 107-3-13)[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
