Stanisław van der Coghen
polski lekarz i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Zygmunt van der Coghen (ur. 31 października 1890 w Dobromilu, zm. 29 kwietnia–1 maja 1940 w Kalininie) – major lekarz Wojska Polskiego, doktor wszech nauk lekarskich, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 października 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 kwietnia – 1 maja 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1921–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
szpital wojenny nr 702 |
| Stanowiska |
komendant szpitala |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
      | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 31 października 1890 w Dobromilu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stefana i Józefy z Richterów[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców cesarskich nr I[2]. Na stopień podporucznika sanitarnego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917[3].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 22. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych (medyków)[4]. 2 grudnia 1930 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1931 i 3. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[5]. Był naczelnym lekarzem 57 pułku piechoty w Poznaniu[6]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Szefostwa Sanitarnego Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisko kierownika referatu[7]. Po przeniesieniu w stan spoczynku został naczelnym lekarzem Polskich Kolei Państwowych w Poznaniu[1]. W 1939 zmobilizowany, został komendantem szpitala wojennego nr 702[1].
Zamordowany wiosną 1940 roku w Kalininie (ob. Twer), spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje[1]. Według wspomnień rodzinnych, razem z nim na wschód tym samym transportem kolejowym wywożony był jego syn Stanisław Maria, któremu jednak udało się uciec[8][9].
Jego wnukiem jest Piotr van der Coghen, ratownik górski i polityk[8][9].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[10] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14][15].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[16][17]
- Medal Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18][19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[3]
- Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Mieczami na wstążce Medalu Waleczności[3]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.