Stanisław Turski (wojskowy)

Stanisław Turski (ur. 14 września 1882, zm. 2 grudnia 1938 w Krakowie) – doktor, podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Ten artykuł dotyczy wojskowego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Stanisław Turski

podpułkownik artylerii
Data urodzenia	14 września 1882
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 1938 Kraków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	7 Dywizjon Artylerii Konnej
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. 1 maja 1915 roku został mianowany porucznikiem rezerwy artylerii. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 7 K^[1].

W marcu 1920 roku dowodził baterią zapasową artylerii konnej nr 2 stacjonującą czasowo w Górze Kalwarii. Od 10 maja 1921 roku dowodził 7 dywizjonem artylerii konnej Wielkopolskiej w Poznaniu^[2][3]. 25 października 1921 roku został przeniesiony do rezerwy^[4][5].

W 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 46. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. W 1923 był oficerem rezerwowym 7 dywizjonu artylerii konnej^[6]. W sierpniu 1924 roku jako oficer rezerwy powołany do służby czynnej został przeniesiony z 7 do 10 dywizjonu artylerii konnej w Jarosławiu^[7][8]. W listopadzie tego roku został odkomenderowany z 10 do 5 dak w Krakowie do 31 grudnia 1924 roku^[9]. 11 marca 1925 roku Prezydent RP zatwierdził go w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii^[10]. Później został powołany do czynnej służby wojskowej, a 28 lutego 1926 roku zwolniony z niej^[11].

W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[12]. Zmarł 2 grudnia 1938 roku w Krakowie i tam trzy dni później został pochowany^[13].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Wojskowy Karola

Przypisy

1. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1061, 1246.
2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 21 maja 1921 roku, s. 965.
3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 326, 925.
4. Pierwsza lista 1921 ↓, s. 43.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 1378. Rozkaz demobilizacyjny.
6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 807, 837.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 17 sierpnia 1924 roku, s. 450.
8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 729, 762.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 666.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 17 marca 1925 roku, s. 149.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 91.
12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 273, 837.
13. Nekrolog ś.p. ppłk rez. WP dr. Stanisława Turskiego. „Polska Zbrojna”. 337, s. 4, 1938-12-06. Warszawa..

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Pierwsza lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.