Stanisław Stampf’l

polski dziennikarz, literat, twórca słuchowisk radiowych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanisław Stampf’l

Stanisław Marian Stampf’l (ur. 10 października 1919 we Lwowie, zm. 26 marca 1980 w Warszawie) – polski dziennikarz, literat, twórca słuchowisk radiowych.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Stanisław Marian Stampf’l
Data i miejsce urodzenia

10 października 1919
Lwów

Data i miejsce śmierci

26 marca 1980
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz

Zamknij
Thumb
Grób Stanisława Stampf’la i Dżennet Połtorzyckiej-Stampf’l na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Wywodził się z rodziny o korzeniach szkockich[1]. Urodził się we Lwowie, w rodzinie Mariana (1881–1940), pułkownika audytora Wojska Polskiego oraz Stanisławy z domu Stelzer. Tuż przed II wojną światową ukończył Wołyńską Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim i został przydzielony do 5 Pułku Artylerii Lekkiej we Lwowie. W szeregach tego pułku walczył w obronie Warszawy[2]. Ciężko ranny na barykadzie na Powązkach dostał się do niemieckiej niewoli. Z obozu jenieckiego, oflagu IV A Hohnstein zwolniono go po paru miesiącach w grupie kilkuset równie ciężko rannych żołnierzy[1]. Następne kilka miesięcy spędził w warszawskim szpitalu na Oczki.

Jego ojciec został zamordowany w ramach zbrodni katyńskiej na Ukrainie[3][4], matka została wywieziona na teren Kazachstanu, nie dożyła końca wojny. Do rodzinnego Lwowa wrócił w 1941, wstąpił do AK (ps. „Gryf”). Zagrożony przez Niemców przeniósł się do Zakopanego, gdzie w 1945 zmobilizowano go do polskiej armii. Pełnił służbę w okolicach Berlina, później w Toruniu. Zorganizował tam Teatr Domu Żołnierza „Awangarda” i – po demobilizacji – ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.

Był jednym z pomysłodawców i współautorem słuchowiska radiowego Matysiakowie (wraz z Jerzym Janickim i Władysławem Żesławskim)[1]. W latach 1968–1971 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Dialog”. Tłumaczył i adaptował dla młodzieży tak znane książki jak Przypadki Robinsona Kruzoe i Chata wuja Toma.

Stanisławowi Stampf’lowi przypisuje się przekonanie Włodzimierza Sokorskiego[5] lub Władysława Gomułki do stworzenia Programu III Polskiego Radia[6].

Z pierwszą żoną, Wandą Błoch (1904–1993), miał córkę Aleksandrę Stampf’l–Kedaj (1942–2020), dziennikarkę i korespondentkę „Życia Warszawy” w Rzymie[7], matkę Hanny Lis. Drugą żoną Stampf'la była Dżennet Połtorzycka-Stampf’l[1]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (A34-2-8)[8].

Twórczość

  • 1959: Nie ma nieznanych wysp
  • 1972: Kordian i Cham – scenariusz
  • 1974: Szósty dzień stworzenia
  • 1976: Kundel

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.