Loading AI tools
polski ziemianin Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Nowak (ur. ok. 1848, zm. 1 lutego 1919 w Kąśnej) – polski ziemianin, właściciel dóbr.
_at_Central_Cemetery_in_Sanok,_2015.jpg)
| Data urodzenia |
ok. 1848 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
.jpg){kind=small} | |
Urodził się około 1848[1]. Był synem Franciszka i Katarzyny z domu Rusinowskiej[2][3].
9 sierpnia 1889 poinformowano, że Józef i Stanisław Nowakowie nabyli dobra w Olchowcach (pod Sanokiem) z przyległościami o powierzchni 5000 morgów za cenę 350 tys. złr.[4]. Na przełomie XIX i XX wieku Stanisław Nowak był właścicielem ziemskim dóbr na obszarze powiatu sanockiego[5]: Zahutyń (425 ha[6]; tam znajdował się dwór Nowaków[7].), Dębna[8] (351 ha na pocz. XX wieku, 342 ha w 1911[9]), Międzybrodzie (229 ha, w 1911 – 212 ha[10]), Tyrawa Solna (735 ha – lasy, w 1911 wraz z Eugeniuszem i Tadeuszem Nowakami posiadał tam 235 ha[11]), Liszna, Zamłyń, a ponadto nabył tereny w powiecie rzeszowskim: Błaszkowa, Futoma (gdzie był patronem miejscowej parafii św. Walentego[12])[13] oraz powiecie pilzneńskim: Błaszkowa (oraz Bidaczyce i Foszczyce), Kamienica Górna, Klecie[14]. W 1896 nabył od hr. Michała Zyberk Platera dobra Bachlawa, Hoczew, Średnia Wieś[15]. Według stanu z początku 1906 rodzina Nowaków posiadała 6 obszarów dworskich na obszarze powiatu sanockiego[16]. Na początku XX wieku Stanisław Nowak nabył od rtm. Włodzimierza Kodrębskiego dworek w Kąśnej Dolnej, wcześniej należący Ignacego Jana Paderewskiego[17].
Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1901 został uznany przynależnym do gminy Sanok[18]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[19]. Został prezesem Towarzystwa Kasy Zaliczkowej w Sanoku i jej rady nadzorczej[20]. 15 marca 1904 został wybrany na okres trzech lat cenzorem Kasy Oszczędności w Sanoku[21]. Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[22][23][24][25], sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej[26], Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[27].
Zmarł 1 lutego 1919 w Kąśnej w wieku 70 lat[1][28][29]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 5 lutego 1919[1].
Od około 1873 był żonaty z Julią z domu Gardulską[1][2] (córka Józefa Gardulskiego)[30][31][32], z którą miał dzieci: Antoninę Katarzynę (ur. 1875, od 1897 zamężna z Adamem Marcinkiewiczem[33], dziennikarzem „Kuryera Rzeszowskiego” i notariuszem, zm. 1920[34][35], która także była właścicielką dóbr i prowadziła kamieniołom w Olchowcach[36]), Marię Katarzynę (ur. 1876, od 1898 żona Romana Krogulskiego, adwokata, burmistrza i prezydenta Rzeszowa[37][38]), Jana Franciszka (ur. 1878[39], od początku 1912 żonaty z Anną Kapiszewską, córką Henryka[40]; ich córka Barbara została żoną Edwarda Łabno[41][31], a syn Leszek ożenił się z Jadwigą Niewola-Staszkowską[potrzebny przypis]), Annę Zofię (1879–1935, od 1901 zamężna z Pawłem Biedką)[42], Edwarda Michała (1880–1922, od 1908 żonaty z Herminą Bialikiewicz, córką Władysława[30][43][18], owdowiały w 1920 ożenił się z jej młodszą siostrą Heleną Joanną[32]), Mieczysława (ur. 1882[44][18]), Stanisława Ludwika (ur. 1885[45][46]), Mariana Juliana (ur. 1890)[2][47], Jadwigę Wandę (1892-1894[48][49]), Witolda Henryka (ur. 1897)[3][50].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
