Stanisław Lurski

Stanisław Lurski (ur. 27 września 1893 w Starej Soli, zm. 16 lipca 1942 w KL Auschwitz) – kapitan rezerwy intendent Wojska Polskiego.

Upamiętnienie na Mauzoleum w Sanoku

Stanisław Lurski

Stanisław Lurski jako więzień KL Auschwitz w 1942
kapitan rezerwy intendent
Data i miejsce urodzenia	27 września 1893 Stara Sól
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1942 KL Auschwitz
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	OZG I
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa (obrona Lwowa)
Odznaczenia

Życiorys

Stanisław Lurski urodził się 27 września 1893 w Starej Soli jako syn Karola i Marii z domu Grzegorzewicz^[1][2][3]. Był bratem Franciszka (1895-1963, major intendent Wojska Polskiego) i Kazimierza (ur. 1898 podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, oficer Straży Granicznej^[4], żołnierz armii gen. Andersa^[5][6]). Kształcił się w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze, gdzie w 1914 ukończył IV klasę^[7]. W roku szkolnym 1912/1913 uczył się w IV klasie C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu^[8].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień kapitana rezerwy w korpusie ofierów administracyjnych dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919^[9][10]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego I^[11][12]. W 1934 jako kapitan rezerwy intendent pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III^[1].

Pod koniec lat 30. był działaczem Białego Krzyża w Drohobyczu^[13]. Z zawodu był kupcem^[2].

Po wybuchu II wojny światowej był oficerem intendentury w Szefostwo Intendentury Dowództwa Grupy Obrony Lwowa^[14]. W trakcie trwającej okupacji niemieckiej prowadził założoną jeszcze przed 1939 fabrykę świec w Sanoku (w tym mieście przed wojną zamieszkał jego brat Franciszek; w fabryce świec pracował m.in. Mieczysław Przystasz)^[15][16]. Działał w konspiracji w ramach Związku Walki Zbrojnej na obszarze ziemi sanockiej^[17]. Aresztowany przez Niemców został przewieziony 25 marca 1942 do KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 27211 i poniósł tam śmierć 16 lipca 1942^[5][17][2].

Stanisław i Jerzy Lurscy zostali upamiętnieni wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku, na którym został pochowany ich brat Franciszek Lurski^[5].

Odznaczenie

• Krzyż Niepodległości (17 września 1932, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”)^[18][a]

Uwagi

1. Tym samym zarządzeniem Krzyżem Niepodległości został odznaczony brat Stanisława Lurskiego, Franciszek.