Stanisław Jarociński

Stanisław Jarociński (ur. 13 listopada 1852 w Łodzi, zm. 31 maja 1934, tamże) – łódzki fabrykant, przedsiębiorca, filantrop, radny.

Stanisław Jarociński

Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1852 Łódź
Data i miejsce śmierci	31 maja 1934 Łódź
Miejsce spoczynku	Grobowiec Rodziny Jarocińskich
Zawód, zajęcie	fabrykant, przedsiębiorca
Alma Mater	Akademia Handlowa w Lipsku(inne języki)
Małżeństwo	Regina z d. Goldfeder
Dzieci	Jerzy Waldemar Jarociński
Krewni i powinowaci	Albert Jarociński, Maksymilian Goldfeder

Życiorys

Jarociński urodził się w rodzinie fabrykantów. Po ukończeniu gimnazjum w Ostrowie podjął studia na Akademii Handlowej w Lipsku(inne języki). Po ukończeniu uczelni powrócił do Łodzi, gdzie otworzył dom bankowy i został wspólnikiem w banku Goldfedera. Ponadto był właścicielem akcji wielu przedsiębiorstw, a także współzałożycielem i członkiem rad nadzorczych: Kolei Elektrycznej Łódzkiej, Widzewskiej Manufaktury, Towarzystwa Akcyjnego „Warrant”, członkiem Komitetu Giełdy i Komitetu Reprezentantów Zgromadzenia Kupców miasta Łodzi^[1]. Po śmierci ojca w 1909 przejął wraz z bratem Albertem jego przedsiębiorstwo, przekształcając je w spółkę Przemysł Włókienniczy Sukcesorowie Zygmunta Jarocińskiego S.A.^[2]

Finansował działalność Szkoły Rzemiosł, był prezesem Łódzkiego Towarzystwa „Talmud-Tora”, a także wiceprezesem Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był zaangażowany w działalność Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Ochrony Kobiet, Szkoły Zgromadzenia Kupców, Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich. Ponadto był przewodniczącym komisji żydowskiej Delegacji Szkolnej, mającej na celu realizację programu asymilacji żydowskich dzieci i młodzieży w szkołach żydowskich. W latach 1914–1915 był członkiem Rady Miejskiej w Łodzi^[1], w 1916 zaś został przewodniczącym Komitetu Wielkiej Synagogi^[3]. Był również członkiem Stowarzyszenia Humanitarnego „Montefiore” „B’nei-B’rith” w Łodzi^[4]. W wyborach do Rady Miejskiej, przeprowadzonych w styczniu 1917, uzyskał mandat radnego, startując z listy Komitetu Wyborczego Żydów-Polaków^[5][6].

Został pochowany w grobowcu rodziny Jarocińskich na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi^[1].

Życie prywatne

Jarociński był synem łódzkiego fabrykanta – Zygmunta Jarocińskego^[1]. Żona Stanisława – Regina^[7] – była siostrą przedsiębiorcy Maksymiliana Goldfedera, który ożenił się z siostrą Stanisława – Fanny^[1][7].

Jarocińscy mieli jednego syna – Jerzego Waldemara Jarocińskiego^[3].

Rodzina Jarocińskich mieszkała przy pasażu Meyera 6 (ob. ul. Stanisława Moniuszki).^[7].

Przypisy

1. A. Kempa, M. Szukalak, Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny, Łódź 2001, t. 1, s. 76.
2. Opuszczona fabryka Jarocińskiego w Łodzi [online], Onet Podróże, 31 grudnia 2015 [dostęp 2021-11-06] (pol.).
3. Yves ChèvrefilsY.Ch. Desbiolles Yves ChèvrefilsY.Ch., Le critique d’art Waldemar-George. Les paradoxes d’un non-conformiste, „Archives Juives” (41), 2008. Brak numerów stron w czasopiśmie
4. KSIĄŻKA ADRESOWA ZWIĄZKU ŻYD. STOWARZYSZEŃ HUMANITARNYCH B NEI B RITH«W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W KRAKOWIE K RAKÓW PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2021-11-07].
5. Goerne 1919 ↓, s. 81 (PDF – 83).
6. Stawiszyńska 2016 ↓, s. 673.
7. Dawna fabryka Jarocińskiego w Łodzi zabytkiem! [ZDJĘCIA] [online], Dziennik Łódzki, 3 maja 2013 [dostęp 2021-11-06] (pol.).

Bibliografia

• Antoni Goerne. Wybory do Rady Miejskiej w Łodzi w Styczniu 1917 r.. „Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919”. Rok pierwszy, s. 81 (PDF – 83), luty 1919. Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi (oprac.). Łódź: Nakładem Magistratu m. Łodzi. [dostęp 2022-01-06].
• Aneta Stawiszyńska: Łódź w latach I wojny światowej. Wyd. I. Oświęcim: Wydawnictwo „Napoleon V”, 2016, s. 673. ISBN 978-83-65495-27-3.