Loading AI tools
pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari (1893–1962) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Antoni Engel (ur. 17 marca 1893 w Stryju, zm. 23 stycznia 1962 w Opolu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Stanisław Engel (przed 1936) | |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Pułk Piechoty Nr 9 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          | |
Urodził się 17 marca 1893 w Stryju[1] w rodzinie Mieczysława i Stefanii z Gatnikiewiczów. W roku 1912 zdał egzamin dojrzałości w IV Gimnazjum we Lwowie i rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego. W latach 1912–1913 pod ps. „Manru” należał do Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego. 21 maja 1915 został wcielony do wojska austriackiego, w którym pozostał do 1 listopada 1918. W międzyczasie zdał II egzamin prawniczy i uzyskał absolutorium na Uniwersytecie Lwowskim. W szeregach cesarskiej i królewskiej Armii walczył na frontach: rosyjskim, niemieckim i włoskim. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 9[2]. W kwietniu 1916 otrzymał stopień chorążego. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3].
12 listopada 1918 został wcielony ochotniczo do Wojska Polskiego, Legii Oficerskiej w Przemyślu, z którą wyruszył na odsiecz Lwowa. W styczniu 1919 został przeniesiony do baonu radomskiego jako dowódca kompanii ckm. Awansował kolejno we wrześniu 1919 na porucznika, w listopadzie 1920 na kapitana, w sierpniu 1924 na majora. W listopadzie 1928 został przeniesiony z 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie do 6 Pułku Piechoty Legionów na stanowisko dowódcy batalionu[4]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W październiku 1931 został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisko szefa wydziału[6][7][8], a następnie zastępcę dyrektora. W czerwcu 1934 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dyrektora PUWFiPW[9][10]. W listopadzie 1935 został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na stanowisko dowódcy pułku, a w kwietniu 1937 do 6 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy pułku[11]. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. Na czele 6 Pułku Piechoty Legionów walczył w kampanii wrześniowej. 12 września w czasie bitwy pod Kałuszynem został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli[13]. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[14].
Po wojnie powrócił do rodziny do Siedlec. W maju 1945 został aresztowany przez UB. Po ucieczce przeniósł się z rodziną do Warszawy, a następnie do Opola, gdzie do kwietniowej amnestii w 1956 posługiwał się zmienionymi danymi osobowymi. Wykorzystując wykształcenie prawnicze, pracował w instytucjach cywilnych.
Zmarł 23 stycznia 1962. Początkowo pochowany na cmentarzu przy ul. Wrocławskiej w Opolu, a następnie przeniesiony przez Rodzinę na cmentarz komunalny w Opolu-Półwsi (sektor 9L-35-1_2)[15].
Był mężem Haliny (1895–1976), z którą miał syna Lecha, inż. architekta.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
