Stanisław Borzym
polski filozof Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Borzym (ur. 8 maja 1939 w Tarczynie[1], zm. 8 lipca 2023 w Piastowie[2]) – polski filozof, specjalista w zakresie filozofii polskiej XIX i XX w. (zwłaszcza w powiązaniu z myślą francuską i niemiecką) oraz historii filozofii nowożytnej.
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1939 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lipca 2023 |
| profesor | |
| Specjalność: filozofia | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat |
1973 – filozofia |
| Habilitacja |
1984 – filozofia |
| Profesura |
1992 |
Życiorys
W 1965 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1970 uczestniczył w studium doktoranckim w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, tam w 1973 obronił pracę doktorską Poglądy filozoficzne Henryka Struvego, w 1984 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Bergson a przemiany światopoglądowe w Polsce[1][3], od 1991 był kierownikiem Zakładu Filozofii Współczesnej (po przekształceniu Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej i Współczesnej) IFiS PAN[1], w 1992 tytuł profesora[1].
Do 2009 był redaktorem naczelnym rocznika Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej[4].
Jego żoną była Irena Borzym (1939-1990). Został pochowany u jej boku na cmentarzu we Włochach w Warszawie.
Publikacje
- Filozofia polska 1900-1950 (1991)
- Panorama polskiej myśli filozoficznej (1993)
- Obecność ryzyka (1998)
- Przeszłość dla przyszłości (2003)
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.