Skaczące pierścienie
doświadczenie fizyczne Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
doświadczenie fizyczne Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skaczące pierścienie (lub pierścienie Thomsona[1][2][3]) – zjawisko i doświadczenie fizyczne, demonstrujące prawo Lenza oraz prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya[2][3]. Odkryte zostało przez Elihu Thomsona[1][2] i zademonstrowane przez niego w roku 1887 na zjeździe American Institute of Electrical Engineers[3].
Do doświadczenia można użyć transformatora rozbieralnego oraz dwóch metalowych pierścieni, z czego jeden z pierścieni jest pełny, a drugi przecięty. Na rdzeń nakładana jest cewka, a na kolumnę cewki pionowo ustawiana jest zwora transformatora. Na zworę nakłada się pierścień i na moment podłącza transformator do sieci. Pierścień pełny zostaje wyrzucony ze zwory, a przy przytrzymaniu mocno się nagrzewa[4].
Pierścień stanowi zamknięte uzwojenie wtórne transformatora, w którym płynie prąd indukcyjny. Wytwarza on pole magnetyczne przeciwne polu cewki. Dwa przeciwne bieguny pierścienia i cewki powodują wyrzucanie pierścienia, z siłą zależną od liczby zwojów użytej cewki. W niektórych przypadkach pierścień może tylko unosić się na zworze. W przypadku pierścienia przeciętego, nie stanowi on zamkniętego obwodu. Nie powstaje więc prąd indukcyjny, a także pole magnetyczne. Pierścień nie reaguje[4].
Doświadczenie udowadnia, że metale przewodzą prąd indukcyjny, który wytwarza pole magnetyczne.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
