Shūeisha

japońskie wydawnictwo Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Shūeisha

Shūeisha Inc. (jap. 株式会社集英社 Kabushiki-gaisha Shūeisha)japońskie wydawnictwo z siedzibą w Tokio[4][2]. Powstało w 1925 roku jako dział rozrywkowy wydawnictwa Shōgakukan.

Szybkie fakty Państwo, Siedziba ...
Shūeisha Inc.[1]
株式会社集英社
Thumb
Thumb
Siedziba firmy
Państwo

 Japonia

Siedziba

Chiyoda, Tokio

Adres

2-5-10 Hitotsubashi, Chiyoda-ku, 101-8050 Tokio[2]

Data założenia

1925[3]
sierpień 1926 (wyodrębnienie)[2]
1949 (jako firma)[2]

Forma prawna

Kabushiki-gaisha

Prezes

Marue Horiuchi[2]

Zatrudnienie

748 osób (01.10.2017)[2]

brak współrzędnych
Strona internetowa
Zamknij

Czasopisma wydawane przez tego edytora to między innymi: „Shūkan Shōnen Jump”, „Shūkan Young Jump”, „Non-no” oraz „Ultra Jump”. Shūeisha Inc. współpracuje także z innymi wydawnictwami takimi jak: Shōgakukan, Hakusensha czy amerykańskie Viz Media.

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

Jinjō Shōgaku Ichinen Onna Nama to pierwsza powieść opublikowana w 1925 roku przez Shūeisha Inc. we współpracy z Shōgakukan[3]. Dwie kolejne wydano w 1927. Były to Danshi Ehon i Joshi Ehon.

W 1928 roku Shūeisha Inc. edytowało kompilację prac Gendai Yūmoa Zenshū. Powstało 12 tomów, w tym Joshi Shinjidai ei Shūji Chō (podręcznik kaligrafii dla szkół średnich dla dziewcząt) oraz Shinjidai ei Shūji Chō (podręcznik kaligrafii dla gimnazjum). W 1930 roku wydano kolejną powieść zatytułowaną Tantei-ki Dan, a Gendai Yūmoa Zenshū zakończono na 24 tomie. Danshi Yōchien i Joshi Yōchien opublikowano natomiast w 1931 roku.

W 1933 roku przeprowadzono remont siedziby firmy w dzielnicy Hitotsubashi. Zmieniono też jej adres na nowy, o trzy numery niższy.

W 1949 roku Shūeisha wydała serię mang zatytułowaną Omoshiro Book. W jej skład wchodziła m.n. obrazkowa książka Shonen Oja, która stała się popularna wśród młodzieży. Pierwszy tom Shonen Oja okazał się bestsellerem. Nazwano go Shonen Oja Oitachi Hen.

Jeśli chodzi o magazyny, to początkowo opublikowano Akaruku Tanoshi oraz Shōnen-Shōjo Zasshi. We wrześniu 1949 roku przekształcono też Omoshiro Book w magazyn zawierający całą zawartość poprzedniej wersji. W 1950 wydano Hinomaru, specjalną edycję periodyka. Oprócz Omoshiro Book w 1951 r. opublikowano żeńską wersję Shōjo Book, która zawierała mangę skierowaną do nastoletnich dziewcząt.

Shūeisha stało się całkowicie niezależne w 1952. W tym samym roku Omoshiro Book przestał być publikowany, a Myōjō zaczęto wydawać jako miesięcznik. Seria Omoshiro Book była publikowana w wydaniach bunkoban w ramach serii Omoshiro Manga Bunko.[5]. Wydano także Yoiko Yōchien, a magazyn Omoshiro Book został zastąpiony przez Yōnen Book.

Sukces Shōjo Book w 1955 doprowadził do rozpoczęcia publikacji magazynu Ribon. Powieść Joshi Yōchien Kobato zaczęto wydawać w 1958 roku. Specjalną edycję Myōjō nazwaną Weekly Myōjō, opublikowano 23 listopada. W 1959 roku zamiast Omoshiro Book wprowadzono edycję męskiej linii Shōjo Book, którą wydano także jako bunkoban Shōjo Manga Bunko.

W latach sześćdziesiątych ukazał się kolejny numer spin-offu Myōjō, zatytułowany Bessatsu Weekly Myōjō. Opublikowano też wiele innych książek, w tym Hirosuke Yōnen Dōwa Bungaku Zenshū, Hatachi no Sekkei, Dōdō Taru Jinsei, Shinjin Nama Gekijō i Gaikoku Karakita Shingo Jiten.

W 1962 roku Shūeisha powstała żeńska wersja Myōjō, czyli Josei Myōjō, a w kolejnym roku rozpoczęło publikację Margaret. W 1964 roku Kanshi Taikei został wydany w 24 tomach, a seria powieści Compact zyskała miano nowości wydawnictwa Shūeisha. W 1965 roku wprowadzono na rynek dwa nowe magazyny: Cobalt i Shōnen Book, będący częścią Bessatsu Shōnen Book[6].

W 1966 roku Shūeisha wypuściła tygodniki: Playboy, Seishun to Dokusho i Shōsetsu Junia. Jednocześnie powieść pt. Nihonbon Gaku Zenshū została wydana aż w 88 tomach.

Opracowano także kolejny magazyn dotyczący mangi, który nazwano Young Music. Deluxe Margaret wprowadzono w 1967 roku jako dodatek do Margaret Comics i Ribon Comics. W 1968 roku Shūeisha rozpoczęło publikację magazynu Hoshi Young Sense w miejsce Young Sense. W tym roku Margaret wprowadził odpowiednik angielskiego pisma Seventeen, a Shūkan Shōnen Jump zaczęto wydawać dwa razy w tygodniu. W 1969 roku weszły na rynek magazyny Joker oraz Bessatsu Seventeen. Jeszcze w tym samym roku Shonen Jump przekształcono w tygodnik jednocześnie zmieniając tytuł na Weekly Shōnen Jump. Rok 1970 był początkiem edycji magazynu Subaru, a 1971 magazynu Ocean Life. W 1973 roku po raz pierwszy opublikowano magazyn Playgirl. Rok później Weekly Shōnen Jump rozpoczął wydawanie siostrzanych projektów Akamaru Jump i Monthly Shōnen Jump, a także Saison de Non-no[7].

Magazyny

Więcej informacji Nazwa magazynu, Zakończony ...
Nazwa magazynu Zakończony Zawiera
Omoshiro Book (おもしろブック) Tak Shōnen-manga i Shōjo-manga
Hinomaru Tak Shōnen-manga i Shōjo-manga
Shōjo Book (少女ブック) Tak Shōjo-manga
Myōjō (明星) Nie Kultura i muzyka
Yōnen Book (幼年ブック) Tak Kodomo-muke-manga
Ribon (りぼん) Nie Shōjo-manga
Shūkan Myōjō (週刊明星) Tak Kultura i muzyka
Shōnen Book (少年ブック) Tak Shōnen-manga
Bessatsu Myōjō (別冊週刊明星) Tak Kultura i muzyka
Josei Myōjō (女性明星) Tak Moda damska
Margaret (マーガレット) Nie Shōjo-manga
Bessatsu Margaret (別冊マーガレット) Tak Shōjo-manga
Bessatsu Shōnen Book (別冊少年ブック) Tak Shōnen-manga
Shūkan Playboy (週刊プレイボーイ) Nie Erotyka, Seinen-manga
Shōsetsu Junia (小説ジュニア) Tak Powieść
Nihon Bungaku Zenshū (日本文学全集) Tak
Seishun to Dokusho (青春と読書) Nie Grafika i sztuka
Young Music (ヤングミュージック) Tak Muzyka
„Deluxe Margaret” (jap. デラックス マーガレット) (potocznie także jako „Derama” (jap. デラマ))...-2010[8]shōjo-manga/josei-manga
„Bessatsu Margaret Sister” (jap. 別冊マーガレット sister) (potocznie także jako „Betsuma sister” (jap. 別マsister))2010-...[9]shōjo-manga/josei-manga
Bessatsu Young Sense (別冊ヤングセンス) Tak
Shūkan Seventeen (週刊セブンティーン) Tak
Joker (ジョーカー) Tak
Guts (guts) Tak
Shūkan Shōnen Jump (週刊少年ジャンプ) Nie
Bessatsu Shōnen Jump (別冊少年ジャンプ) Tak
Subaru (すばる) Nie
Non-no (ノン-ノ) Nie
Ocean life (オーシャンライフ) Tak
Roadshow (ロードショー) Nie
Gekkan Seventeen (月刊セブンティーン) Tak
Play Girl (プレイガール) Tak
„Gekkan Shōnen Jump” (jap. 月刊少年ジャンプ)...-2007[10]shōnen-manga
Saison de Non-no (SAISON de non・no) Tak
Shūkan Margaret (週刊マーガレット) Tak
Gekkan Playboy (月刊プレイボーイ) Tak
More (MORE) Nie
Bessatsu Hair Catalog (別冊ヘアカタログ) Tak
Bouquet (ぶ~け) Tak
Shūkan Young Jump (週刊ヤングジャンプ) Nie
Cosmopolitan (コスモポリタン) Nie
Ribon Original (りぼんオリジナル) Nie
„You” (jap. ユー)1980-2018[11]josei-manga
Cobalt (COBALT) Nie
Non-no More Books (non・no MORE BOOKS) Nie
Lee (リー) Nie
Sumuappu (サムアップ) Tak
Dunk (DUNK) Tak
Office You (OFFICE YOU) Nie
„Business Jump” (jap. ビジネスジャンプ)1985-2011[12]
Men’s Non-no (メンズノンノ) Nie
„Young You” (jap. ヤングユー)1986-2005[13]josei-manga
Jōhō Chishiki Imidas (情報・知識 imidas) Tak
Shōsetsu Subaru (小説すばる) Nie
Gekkan Bees Club Tak
Gekkan Tiara (月刊ティアラ) Tak
Super Jump (jap. スーパージャンプ)1988-2011[14][12]
Grand Jump (jap. グランドジャンプ)2011-...[14][12]
„Grand Jump PREMIUM” (jap. グランドジャンプPREMIUM)2011-...[14]
Spur (SPUR) Nie
Bart (バート) Tak
Tanto (TANTO) Tak
V Jump (Vジャンプ) Nie
Fresh Jump (フレッシュジャンプ) Tak
„Chorus” (jap. コーラス) (do 2011) / „Cocohana” (jap. ココハナ) (od 2011)1992-obecnie[15]
All Natural Tak
Manga Allman (マンガ・オールマン) Tak
Tepee (Tepee) Tak
Telekids (テレキッズ) Tak
Maple (メイプル) Tak
Shūeisha Shinsho (集英社新書) Nie
Ultra Jump (ウルトラジャンプ) Nie
Cookie (クッキー) Nie
Baila (BAILA) Nie
Sportiva (スポルティーバ) Nie
Maquia (MAQUIA) Nie
Pinky (PINKY) Nie
Yomu Ningen Dock Kenkō Hyakka
(読む人間ドック 健康百科)
Tak
Uomo (UOMO) Nie
Gekkan Young Jump (jap. 月刊ヤングジャンプ)...-2010[16]
Miracle Jump (jap. ミラクルジャンプ)2011-2017 (zawieszony)[16][17]
Jump Square.” (jap. ジャンプSQ.)2007-obecnie[18]shōnen-manga
„The Margaret” (jap. ザ マーガレット)1982-2023[19]shōjo-manga/josei-manga
„Super Dash & Go!” (jap. スーパーダッシュ&ゴー!)2011-2013[20]light novel (mieszany)
Zamknij

Popularność magazynów

Więcej informacji Nazwa magazynu, Średni nakład ...
Średni nakład czasopism z mangą za okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.[21]
Nazwa magazynuŚredni nakład
„Shūkan Shōnen Jump”1 640 000
„V Jump”167 000
„Saikyō Jump”130 000
„Jump SQ.”170 000 (w tym wydanie cyfrowe)
„Shūkan Young Jump”450 000
„Ultra Jump”28 000
„Grand Jump”160 000
„Ribon”137 000
„Cookie”27 000
„Margaret”30 000
„Bessatsu Margaret”95 000
„The Margaret”23 500
„office YOU”43 000
„Cocohana”53 000
Zamknij

Magazyny kanzenban

Podsumowanie
Perspektywa

Wydawnictwo Shūeisha wypuściło na rynek wiele magazynów kanzenban. Serie publikowano w rocznych cyklach. W jednym magazynie umieszczano do trzech tomów wybranej serii.

Monthly Comic Tokumori

Monthly Comic Tokumori (月刊コミック特盛, Gekkan Komikku Tokumori) jest magazynem Seinen Kanzenban[22], publikowanym przez spółkę zależną Shueisha’s-Home Sha. Obecnie pismo wydaje co miesiąc serię, opowiadającą samurajską historię – Nobunaga no Kyodai Tetsu Fune: Sengoku no Umi o Seisu.

Shueisha Original

Shueisha Original (集英社オリジナル, Shūeisha Orijinaru) jest magazynem o tematyce mangi, publikowanym przez wydawnictwo Shueisha. Pismo Kanzenban posiada indywidualny styl klasycznej serii. Każde wydanie jest kontynuacją ostatniego magazynu. Shueisha Original posiadał tylko dwie serie, które były wydawane przez długi czas. Pierwszą serią było Chibi Maruko-chan z shōjo Ribon. Maruko-chan publikowany był od sierpnia 2007 do stycznia 2008 r. Rokudenashi Blues Masanori Morita, który był wydawany w Weekly Shōnen Jump, został wydany po raz pierwszy w marcu 2008 roku i jest nadal publikowany w Shueisha Original.

Shueisha Remix

Shueisha Remix (集英社リミックス, Shūeisha Rimikkusu) jest jedynym z wielu magazynów publikowanych przez Shueishe. Pismo Shueisha Remix jest połączeniem czterech serii magazynów: Shueisha Jump Remix, Shueisha Girls Remix, Shueisha Home Remix oraz Shueisha International Remix.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.