Sól Mohra

Sól Mohra, (NH
4)
2Fe(SO
4)
2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól podwójna kwasu siarkowego, amoniaku i żelaza na II stopniu utlenienia. Zarówno sama sól, jak i jej wodne roztwory, są względnie odporne na utlenianie żelaza(II) do stopnia utlenienia III. Przypisuje się to obniżeniu pH roztworu przez ulegające hydrolizie jony amonowe.

Sól Mohra

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. bis(siarczan) diamonu żelaza(II), bis(siarczan) diamonu żelaza(2+), bis(tetraoksydosiarczan) diamonu żelaza(II) Inne nazwy i oznaczenia siarczan amonu i żelaza(II), daw. siarczan amonowo-żelazawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	(NH 4) 2Fe(SO 4) 2
Inne wzory	(NH 4) 2SO 4·FeSO 4
Masa molowa	284,05 g/mol
Wygląd	niebieskawo-zielone, bezwonne kryształy[1][2]
Identyfikacja
Numer CAS	10045-89-3 7783-85-9 (heksahydrat)
PubChem	24863
SMILES [NH4+].[NH4+].[O-]S(=O)(=O)[O-].[O-]S(=O)(=O)[O-].[Fe+2]
Właściwości Gęstość 1,86 g/cm³ (20 °C; heksahydrat)[1][2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 269 g/l (20 °C; heksahydrat)[1] w innych rozpuszczalnikach nierozpuszczalny w etanolu[2] Temperatura rozkładu ok. 100 °C (heksahydrat)[2]
Budowa Układ krystalograficzny układ jednoskośny (heksahydrat)[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-02-10] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki sól Mohra sześciowodna Uwaga Zwroty H H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 2 0   Numer RTECS WS5890000 BR6500000 (heksahydrat) Dawka śmiertelna LD50 3250 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

W temperaturze pokojowej związek ten tworzy zielonkawe kryształy heksahydratu, łatwo rozpuszczalne w wodzie. Jest stosowany w chemii analitycznej jako odczynnik redukujący przy miareczkowaniu redoks oraz jako wygodne, stabilne źródło żelaza(II).

Odkrywcą tej soli jest Karl Friedrich Mohr.