Sójka błękitna

Sójka błękitna^[4], sroka błękitna^[5] (Cyanopica cyanus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Zamieszkuje wschodnią Azję – Chiny, Koreę, Japonię, Mongolię i południowo-wschodnią Rosję. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Sójka błękitna

Cyanopica cyanus[1]
(Pallas, 1776)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	krukowate
Rodzaj	Cyanopica
Gatunek	sójka błękitna
Synonimy
Corvus cyanus Pallas, 1776[2] Cyanopica cyana (Pallas, 1776)
Podgatunki
zobacz opis w tekście
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Charakterystyka

Sylwetką przypomina srokę zwyczajną. Długość ciała 36–38 cm; masa ciała: samce 80–118 g, samice 76–112 g^[6]; rozpiętość skrzydeł: 38–40 cm^[7]. Obie płcie są do siebie podobne^[7].

Zwykle widywana w gwarnych stadkach, przelatując „gęsiego” z drzewa na drzewo z przeciągłym i wznoszącym się kszrrriii; wydaje też terkot zakończony krótkim kłiit, zduszone trele i inne krótkie dźwięki. Lokalnie dosyć liczna w lasach piniowych, sadach i gajach.

Systematyka

Wyróżnia się od 2^[8] do 8^[7] podgatunków C. cyanus. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżnili następujące podgatunki^[2][6]:

• C. cyanus cyanus (Pallas, 1776) – północno-zachodnia i północna Mongolia do południowo-wschodniej Rosji i północno-wschodnich Chin.
• C. cyanus stegmanni Meise, 1932 – południowa część prowincji Heilongjiang (północno-wschodnie Chiny).
• C. cyanus koreensis Yamashina, 1939 – Korea.
• C. cyanus japonica Parrot, 1905 – środkowa Japonia (północne i środkowe Honsiu).
• C. cyanus kansuensis Meise, 1937 – północno-środkowe Chiny (północno-wschodnia część prowincji Qinghai, zachodnia Gansu i północno-zachodni Syczuan).
• C. cyanus interposita Hartert, 1917 – północne Chiny (od Ningxia, wschodniej Gansu i Shaanxi na wschód po Hebei i Szantung).
• C. cyanus swinhoei Hartert, 1903 – wschodnio-środkowe i wschodnie Chiny (północny i środkowy Syczuan do Zhejiang i Jiangxi).

Serwis Birds of the World wyróżnia dodatkowy, ósmy podgatunek:

• C. cyanus pallescens Stegmann, 1931 – środkowa i dolna część dorzecza Amuru^[7].

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia obecnie tylko dwa podgatunki: C. c. cyanus i C. c. japonica, traktując podgatunki stegmanni, koreensis, kansuensis, interposita i swinhoei jako synonimy podgatunku nominatywnego^[8].

Klasyfikowana obecnie jako odrębny gatunek sójka iberyjska (Cyanopica cooki)^{[9][10][11][12]}, występująca w Europie na Półwyspie Iberyjskim, często uznawana była za podgatunek sójki błękitnej; sądzono, że została sprowadzona w XVI wieku z Azji przez żeglarzy, lecz odnaleziono w jaskiniach kości datowane na ponad 44 tysiące lat, co oznacza, że jest to ptak naturalnie tu występujący^[9].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje sójkę błękitną jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako szeroko rozpowszechniony i lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji oceniany jest jako wzrostowy^[3].