Rojownik pospolity, rojnik pospolity, rojniczek pospolity (Jovibarba sobolifera) – gatunek rośliny należący do rodziny gruboszowatych. Występuje na niżu Polski, w pasie wyżyn oraz w Sudetach i Karpatach. Jest także rośliną uprawną i często dziczejącą (ergazjofigofit).
Roślina tworząca zwarte, przyziemne różyczki liściowe, z których wyrastają pędy kwiatowe. Tworzy rozłogi, dzięki którym gęsto wyrastające z nich nowe różyczki tworzą zwarte kępy.
Tworzy bladozielone, kuliste i silnie zwarte różyczki liściowe o średnicy do 5 cm. Poszczególne liście w różyczce są silnie mięsiste, nagie, odwrotnie jajowatopodługowate i mają orzęsione brzegi oraz zaostrzone i ciemniejsze końce (u odmian ogrodowych liście o różnym kolorze i różnych kształtach). Liście są stale wzniesione i przegięte do środka (tylko w starych różyczkach liście skrajne rozwierają się).
Duże, zebrane na szczycie pędu kwiatowego w gęsty kwiatostan. Działki kielicha dwukrotnie mniejsze od płatków korony i orzęsione brzegiem. Kwiaty promieniste 6 (czasami 7)-krotne, jasnożółte, gruczołowato omszone, płatki wydłużone i ostro zakończone (u odmian ozdobnych płatki również w innych kolorach i kształtach).
Bardzo podobny jest występujący w Tatrach i Pieninachrojownik włochaty. Różni się on tym, że ma rozwarte różyczki liściowe, a liście łukowato przegięte do środka.
Bylina. Kwitnie od września do października, kwiaty zapylane są przez owady. Należy do tzw. sukulentów – roślin przystosowanych do życia w skrajnie suchych środowiskach. Potrafi przez długi czas przetrwać bez nawadniania, dzięki temu, że gromadzi spore ilości wody w soku komórkowym (to właśnie dzięki temu ma takie mięsiste liście).
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All.Koelerion glaucae (podgat. J. sobolifera subsp. sobolifera) i Ass.Carici sempervirentis-festucetum (podgat. J. sobolifera subsp. preissiana[4].
Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. Jej stanowiska chronione są w wielu rezerwatach przyrody, m.in.: Góra Miedzianka, Góra Chełm, Góra Zelejowa, Kajasówka.
Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)[6]. Zagrożone są tylko stanowiska na niżu – głównie z powodu niszczenia siedlisk oraz wyrywania okazów do przydomowych ogródków.
Sposób uprawy: uprawiana jest przeważnie z sadzonek – ukorzenionych różyczek. Wymaga pełnego słońca, natomiast ma bardzo skromne wymagania co do gleby – lepsza jest bardziej jałowa, piaszczysta. Przetrzymuje długotrwałą suszę bez podlewania, jednak jeśli będziemy go w czasie suszy podlewać, rośnie szybciej i nie obsychają mu zewnętrzne liście różyczki.
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
WładysławMatuszkiewicz:Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski.Warszawa:Wyd. Naukowe PWN,2006. ISBN83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.:Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants.Kraków:Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk,2016. ISBN978-83-61191-88-9. Brak numerów stron w książce
HalinaPiękoś-Mirkowa,ZbigniewMirek:Rośliny chronione.Warszawa:Multico Oficyna Wyd.,2006. ISBN978-83-7073-444-2. Brak numerów stron w książce
WładysławSzafer,StanisławKulczyński:Rośliny polskie.Warszawa:PWN,1953. Brak numerów stron w książce
.jpg)
