Bank Rezerwy Nowej Zelandii

Bank Rezerwy Nowej Zelandii^[1][2][3] (ang. Reserve Bank of New Zealand, RBNZ) – bank centralny Nowej Zelandii. Został założony w roku 1934, a obecnie funkcjonuje na podstawie ustawy the Reserve Bank of New Zealand Act z roku 1989^[4]. Jest odpowiedzialny za walutę (dolar nowozelandzki) i za politykę monetarną.

Bank Rezerwy Nowej Zelandii

Reserve Bank of New Zealand

Data założenia	1934
Państwo	Nowa Zelandia
Siedziba	Wellington
Rodzaj banku	bank centralny
Strona internetowa

W 1990 roku jako pierwszy bank centralny na świecie przyjął cel inflacyjny^[5].

Przypisy

1. Zagadnienia strukturalne w skutecznej polityce planowania poziomu inflacji w krajach transformacji ustrojowej, Narodowy Bank Polski, s. 5.
2. Pierwszy kwartał przyniesie zwrot. saxobank247.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-19)]., Saxo Bank.
3. Niestandardowe działania banków centralnych w warunkach globalnego kryzysu finansowego, Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu, s. 144.
4. John Singleton: Te Ara – the Encyclopedia of New Zealand. 2012-04-11. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
5. Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 165. ISBN 978-1-57660-351-2.

Kontrola autorytatywna (bank centralny):

• ISNI: 0000000404834918
• VIAF: 148367509
• LCCN: n81139983
• GND: 270434-1
• NKC: kn20100317014
• J9U: 987007436899505171

Encyklopedie internetowe:

• DSDE: Reserve_Bank_of_New_Zealand