W Europie pojawił się w latach 1890−1940. Sprowadzony został przez ogrodników, a następnie samorzutnie rozprzestrzenił się w środowisku. W Polsce po raz pierwszy stwierdzony został na Warmii i Mazurach. Jest gatunkiem inwazyjnym, bardzo ekspansywnym. Obecnie występuje w całej Polsce i coraz bardziej rozprzestrzenia się, jest jednak mniej pospolity niż pokrewny gatunek rdestowiec ostrokończysty. Status gatunku we florze Polski: kenofit, agriofit. Uważany jest za gatunek niepożądany w środowisku naturalnym, gdyż wypiera rodzime gatunki, zalecane jest usuwanie go przed okresem kwitnienia i późniejsze niszczenie mechaniczne (łatwo odrasta). Bezwzględnie powinien być usuwany z obszarów chronionej przyrody[4]. Również na terenie USA uważany jest za chwast i na niektórych obszarach za gatunek inwazyjny[5].
Pokrój
Bylina dorastająca do 1,5–4 m wysokości. Kłącza są pełzające, poziomo się rozrastające, usytuowane maksymalnie do głębokości 1 m. Pędy są wyprostowane, pojedyncze lub nieco rozgałęzione, mają zielonkawą barwę, podobne są do łodygbambusa[6].
Ich blaszka liściowa ma podłużnie jajowaty kształt. Mierzy 20–40 cm długości oraz 10–20 cm szerokości, jest całobrzega, o nasadzie od sercowatej do zaokrąglonej i ostrym wierzchołku, osadzone na długich, zaczerwienionych ogonkach liściowych. Mają co najmniej 14 par żyłek. Gatka dorasta do 6 cm długości[6].
Drobne, zebrane po 4–7 w wiechy[potrzebnyprzypis]. Listki okwiatu mają biało-zielonkawą lub żółtą barwę. Sam okwiat mierzy do 1–2 mm długości[6]. W okresie owocowania zewnętrzne listki okwiatu posiadają na grzbiecie skrzydełko. Słupek z 3 frędzelkowatymi znamionami, wyrastającymi na szczycie trzech dość długich rozgałęzień szyjki. Pręciki mieszczą się wewnątrz okwiatu[potrzebnyprzypis].
Tworzy mieszańca z rdestowcem ostrokończystym (występującego również w Polsce) noszącego nazwę rdestowiec czeski (Reynoutria × bohemica Chrtek & Chrtkova).
Uprawiane osobniki często są źródłem ekspansji gatunku do naturalnych ekosystemów
Rdestowiec sachaliński uznawany jest w Polsce za gatunek inwazyjny stwarzający zagrożenie, rozprzestrzeniony na szeroką skalę i podlegający szybkiej eliminacji[7].
Początkowo, po sprowadzeniu go do Europy był uprawiany w ogrodach botanicznych i parkach dworskich. Ponieważ dla pszczelarzy był cenną rośliną miododajną, ze względu na swój późny okres kwitnienia, był też w tym celu uprawiany na ogródkach działkowych i wysiewany na nieużytkach.
Jest rośliną energetyczną, charakteryzującą się dużym przyrostem biomasy i dużą jej wartością energetyczna (17,2 MJ/Kg). 1 ha uprawy może dać aż 580 GJ energii. Szybki przyrost i łatwe odnawianie się ścinanych pędów, które to cechy tak utrudniają jego wyeliminowanie ze środowiska naturalnego, w uprawach energetycznych roślin są wielką zaletą.
Możliwe jest też wykorzystanie tej rośliny do oczyszczania gleb silnie skażonych, w tym również metalami ciężkimi, gdyż rdestowiec łatwo akumuluje je w swoim organizmie. Zebrane z takich gleb pędy można wykorzystać energetycznie, spalając je, a z popiołów łatwiej już odseparować bardzo szkodliwe w glebie metale ciężkie.
Kłącze rdestowca sachalińskiego zawiera dużą ilość polifenoli o właściwościach antyoksydacyjnych. Badania wskazują, że ekstrakty z tej rośliny mogą być wykorzystywane do zwalczania próchnicy, poprzez dostarczanie substratów do cyklu peroksydacji laktoperoksydazy, co skutkuje zahamowaniem rozwoju bakterii jamy ustnej[8].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie listy inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii i listy inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Polski, działań zaradczych oraz środków mających na celu przywrócenie naturalnego stanu ekosystemów Dz.U. z2022r. poz.2649
