Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Rafał Sonik
polski przedsiębiorca w branży nieruchomości, kierowca rajdowy w kategorii quadów Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Rafał Krzysztof Sonik (ur. 3 czerwca 1966 w Krakowie[1]) – polski przedsiębiorca, kierowca w rajdach terenowych w kategorii quadów, zwycięzca rajdu Dakar[2], dziewięciokrotny zdobywca Pucharu Świata FIM[3], pięciokrotny mistrz Polski w rajdach enduro (w klasie 2K – quady z napędem na tylną oś).
Remove ads
Kariera sportowa
Podsumowanie
Perspektywa
Udział w rajdach na quadach rozpoczął pod koniec lat 90. XX w. Był jednym ze współzałożycieli oraz Prezesem Polskiego Stowarzyszenia Czterokołowców – ATV Polska.
W 2008 w ramach przygotowań do samodzielnego startu w Rajdzie Dakaru miał przejechać trasę rajdu w zespole prasowym Orlen Teamu, jednakże rajd został odwołany. W 2009 zadebiutował jako pierwszy Polak w kategorii quadów w rajdzie Dakar, zajmując w klasyfikacji generalnej 3. miejsce – wówczas najwyższe w historii startów Polaków w Dakarze[4]. W 2010 pomimo różnych przeszkód („chrzczone” paliwo[5], przejazd odcinka specjalnego na uszkodzonej oponie[6]) ukończył zawody na 5. pozycji[7]. W tym samym roku po raz pierwszy zdecydował się na start w cyklu Pucharu Świata, w którym w przedostatniej rundzie zmagań zapewnił sobie końcowe zwycięstwo, wygrywając rajdy Tunezji i Brazylii oraz plasując się w czołówce zawodów w Abu Zabi, Egipcie, a także na Sardynii.
W kolejnym roku startów na pierwszym etapie rajdu Dakar Rafał Sonik miał wypadek, w wyniku którego złamał rękę, co spowodowało konieczność przerwania kariery na okres roku.
W 2012 ponownie wziął udział w rajdzie Dakar, kończąc go na 4. miejscu, które przyznano mu dopiero po dwóch latach w wyniku decyzji trybunału w Lozannie[8], który zdyskwalifikował kilku innych zawodników za nieprzepisowe silniki.
Na początku 2013 Rafał Sonik powtórzył swoje osiągnięcie z debiutu, zajmując ponownie 3. miejsce w rajdzie Dakar[9]. Był wówczas kapitanem Poland National Team – reprezentacji Polski w rajdach terenowych, której kapitanem wybrano właśnie Sonika.
Rajd Dakar 2014 był określany jako najtrudniejszy od czasu przeniesienia zawodów do Ameryki Południowej. Rafał Sonik zajął w nim 2. miejsce, ustępując Chilijczykowi Ignacio Casale[10]. W tym samym sezonie po raz pierwszy w karierze wygrał Abu Dhabi Desert Challenge oraz Rajd Faraonów i tym samym stał się pierwszym quadowcem, który choć raz wygrał w każdym z rajdów cyklu Pucharu Świata[11].
W styczniu 2015 Rafał Sonik wygrał 36. edycję Rajdu Dakar.
Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[12].
We wrześniu 2015, na jedną rundę przed zakończeniem sezonu, Rafał Sonik wywalczył swój czwarty Puchar Świata[13]. Sukces ten powtórzył rok później, dokładając do tego osiągnięcia także Puchar Świata Weteranów[14]. Tym samym liczba jego triumfów w zawodach organizowanych przez FIM wzrosła do sześciu. Dakar 2016 niestety okazał się pechowy. Na jednym z etapów, w boliwijskich Andach, wybuchł silnik w quadzie Polaka, wykluczając go z rywalizacji[15]. Krakowianin wrócił do walki w 2017 roku, kończąc rywalizację na 4. miejscu[16]. W Pucharze Świata uplasował się na drugiej pozycji, wygrywając dwa spośród pięciu rund[17].
W 2018 roku „SuperSonik” wrócił na Dakar, by powalczyć o odzyskanie miejsca na podium. Jego plan legł w gruzach, kiedy na trasie piątego etapu, quadowiec wpadł na pustyni w dziurę powstałą po przejeździe jednej z rajdowych ciężarówek[18]. W wyniku wypadku doznał zmiażdżeniowego złamania kości strzałkowej i piszczelowej w stawie kolanowym. Mimo to dokończył etap i pokonując niemal 500 km krętej drogi dojazdowej dotarł do biwaku. Stamtąd samolotem medycznym został przetransportowany do szpitala w Limie, a następnie do kliniki w Szczecinie, gdzie po bardzo skomplikowanej operacji, staw kolanowy poskładał doktor Dariusz Larysz[19]. Rehabilitacja trwała pół roku do momentu kiedy Sonik znów wsiadł na quada. Po ośmiu miesiącach wystartował w dwóch rajdach, w Chile i Argentynie, w obu plasując się na trzecim miejscu. Na zakończenie sezonu był drugi w Rajdzie Maroka i tym samym zapewnił sobie drugie miejsce w cyklu oraz Puchar Świata Weteranów – siódme mistrzostwo w dorobku[20].
W 2019 roku Rafał Sonik pojechał na Dakar, ale w roli obserwatora i reportera[21]. Nie zdecydował się na start ze względu na wciąż nie do końca wyleczoną nogę. Rehabilitacja ostatecznie zakończyła się wraz ze startem nowego sezonu Pucharu Świata, w którym quadowiec nie odczuwał już bólu, czy innych reperkusji wypadku w Peru. Zajął drugie miejsce w Abu Dhabi Desert Challenge[22], a następnie wygrał trzeci z najdłuższych rajdów świata – Silk Way Rally[23]. Trasa prowadziła z Rosji, przez Mongolię do Chin, a quady i motocykle zostały po raz pierwszy dopuszczone do tej rywalizacji. Wygrana w Chile na Atakamie i drugie miejsce w Maroku dały Rafałowi Sonikowi ósmy i dziewiąty Puchar Świata (również w klasyfikacji weteranów)[24].
W styczniu 2020 roku Rafał Sonik wrócił na start Rajdu Dakar. Od pierwszych etapów plasował się w ścisłej czołówce. Wygrał najbardziej techniczny, 11. etap rywalizacji i ostatecznie zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej[25]. Było to piąte miejsce na dakarowym podium w karierze krakowianina.
Sezon 2020
- III miejsce w Rajdzie Dakar[26]
Sezon 2019
Sezon 2018
Sezon 2017
- IV miejsce w Rajdzie Dakar[29]
- Drugie miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata Cross – Country Quads[27]
- Trzecie miejsce w klasyfikacji Veterans Trophy (wspólna dla motocykli i quadów)[28]
- VIII miejsce w Abu Dhabi Desert Challange
- I miejsce w Rajdzie Kataru
- IV miejsce w Atacama Rally
- III miejsce w Desafio Ruta 40
- I miejsce w Rajdzie Maroka
Sezon 2016
- Rajd Dakar – nie ukończył z powodu awarii silnika.
- Zwycięzca klasyfikacji Pucharu Świata Cross – Country Quads[27]
- Zwycięzca klasyfikacji Veterans Trophy (wspólna dla motocykli i quadów)[28]
- I miejsce w Abu Dhabi Desert Challange
- II miejsce w Rajdzie Kataru
- II miejsce w Rajdzie Sardynii
- I miejsce w Rajdzie Chile
- II miejsce w Rajdzie Maroka
Sezon 2015
- Zwycięzca Rajdu Dakar
- Zwycięzca klasyfikacji Pucharu Świata Cross – Country Quads[27]
- II miejsce w Abu Dhabi Desert Challenge
- I miejsce w Rajdzie Kataru
- II miejsce w Rajdzie Faraonów
- I miejsce w Rajdzie Sardynii
- II miejsce w Rajdzie w Chile
- I miejsce w Rajdzie Maroka
Sezon 2014
- Zwycięzca klasyfikacji Pucharu Świata Cross – Country Quads[27]
- II miejsce w Rajdzie Dakar
- I miejsce w Abu Dhabi Desert Challenge
- II miejsce w Rajdzie Kataru
- I miejsce w Rajdzie Faraonów
- I miejsce w Rajdzie Sardynii
- II miejsce w Rajdzie Brazylii
- I miejsce w Rajdzie Maroka
Sezon 2013
- Zwycięzca klasyfikacji Pucharu Świata FIM Cross – Country Quads[27]
- III miejsce w Rajdzie Dakar
- III miejsce w Rajdzie Abu Zabi
- I miejsce w Rajdzie Kataru
- I miejsce w Rajdzie Sardynii
- I miejsce w Rajdzie Argentyny
- IV miejsce w Rajdzie Brazylii
- I miejsce w Rajdzie Maroka
Sezon 2012
- IV miejsce w Rajdzie Dakar
- II miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata FIM Cross – Country Quads[27]
- VIII miejsce w Rajdzie Abu Zabi
- I miejsce w Rajdzie Kataru
- II miejsce w Rajdzie Sardynii
- II miejsce w Rajdzie Egiptu
Sezon 2011
- Rajd Dakar – nie ukończył z powodu kontuzji, która wyeliminowała go na cały sezon.
Sezon 2010
- V miejsce w Rajdzie Dakar
- Zwycięzca klasyfikacji Pucharu Świata FIM Cross – Country Quads[27]
- II miejsce w Rajdzie Faraonów
- I miejsce w Rajdzie Brazylii
- II miejsce w Rajdzie Sardynii
- I miejsce w Rajdzie Tunezji
- IV miejsce w Rajdzie Abu Dhabi Desert Challenge
Sezon 2009
- III miejsce w Rajdzie Dakar
- podczas I eliminacji Pucharu Świata, rajdu Abu Dhabi Desert Challenge, zawodnik złamał prawą rękę co uniemożliwiło mu uczestnictwo w kolejnych rundach PŚ
- 21. miejsce w „12 hours of Pont de Vaux” – Mundial Quadów
Sezon 2008
- Tytuł Mistrza Polski w Rajdach Enduro w klasie 2K
- III Miejsce w Mistrzostwach Polski w Cross Country Quadów w klasie 2K
- 30. miejsce w „12 hours of Pont de Vaux” – Mundial Quadów
Sezon 2007
- Tytuł Mistrza Polski w Rajdach Enduro w klasie 2K
- IV miejsce w Pucharze Polskiego Związku Motorowego w Cross Country Quadów, w klasie 2K
- V miejsce w Quad Golden Cup
Sezon 2006
- W wyniku kolizji z zawodnikiem na trasie Rajdu Enduro w maju 2006 r. Rafał Sonik doznał bardzo poważnych obrażeń, miał m.in. wielomiejscowe, otwarte złamanie prawej ręki. Zawodnik przeszedł kilka skomplikowanych operacji i wykluczyło go to z walki o tytuły Mistrzowskie w tym roku.
Sezon 2005
- Tytuł Mistrza Polski w Rajdach Enduro, klasa 2K.
- Tytuł Mistrza Polski w Motocrossie Quadów, klasa Open.
- I miejsce w Quad Silver Cup.
- I miejsce w Pucharze Polski w Cross Country Quadów.
- start w „12 hours of Pont de Vaux” 2005 (Honda TRX 450R).
Sezon 2004
- Tytuł Mistrza Polski w Rajdach Enduro, klasa 2K.
- Tytuł Mistrza Śląska w Country Crossie Quadów, klasa Open.
Sezon 2003
- I miejsce w Mistrzostwach Polski w Rajdach Enduro w klasie 2K.
- I miejsce w Mistrzostwach Śląska w Cross Country w klasie 2K.
- II miejsce w Pucharze Polskiego Związku Motorowego w Motocrossie Quadów w klasie Open.
- start w „12 hours of Pont de Vaux” 2003 (Yamaha Banshee).
Sezon 2002
- I miejsce w Klubowym Pucharze Polski Speedway Quad 2002. IV miejsce w Pucharze Rajdów Enduro Polskiego Związku Motorowego w klasie 2K.
- 27. miejsce w „12 hours of Pont de Vaux” 2002 (Yamaha Raptor 660).
Sezon 2001
- III miejsce w Pucharze Rajdów Enduro Polskiego Związku Motorowego w klasie 2K.
Starty w Rajdzie Dakar
Remove ads
Działalność gospodarcza
Od lat 80. równolegle z karierą sportową prowadzi działalność gospodarczą. Jest współwłaścicielem spółki Gemini Holding działającej w sektorze nieruchomości komercyjnych[32][33].
Życie prywatne
Przez 24 lata, do 2015 roku, jego żoną była Marta Czernecka-Sonik (ur. 1951)[34] [35] [36], była żona biznesmena Andrzeja Czerneckiego. Następnie jego życiową partnerką była Karolina Sołowow[37], córka Michała Sołowowa. Mają syna Gniewka (ur. 2016)[38]. Jego kuzynem jest polityk Bogusław Sonik[39].
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1 czerwca 2013, za osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu)[40]
- Odznaka „Honoris Gratia” przyznana przez Prezydenta Miasta Krakowa[41]
- Srebrna Odznaka Honorowa Województwa Małopolskiego – Krzyż Małopolski – przyznawany przez Marszałka Województwa Małopolskiego
- Nagroda Miasta Krakowa przyznawana przez Prezydenta Miasta Krakowa.
- Perła Honorowa Polskiej Gospodarki w kategorii krzewienie wartości społecznych (2015)[42]
- „Kamień Milowy” – wyróżnienie przyznawane przez Magazyn Forbes (2015)[43]
- Zasłużony dla Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej (2018)[44]
- Tytuł Filantropa Krakowa A.D. 2018 przyznany przez Prezydenta Miasta Krakowa na wniosek Bractwa Filantropii[45]
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads