Pustelnia Gołosiejewska

Pustelnia Gołosiejewska (ukr. Голосіївська пустинь, ros. Голосеевская пустынь^[a]), monaster Opieki Matki Bożej – prawosławny męski klasztor (pustelnia) w Kijowie, w dawnej wsi Hołosijewo (Gołosiejewo), w jurysdykcji eparchii kijowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Pustelnia Gołosiejewska

Голосіївська пустинь / Голосеевская пустынь

Widok ogólny
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Kijów
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Rodzaj klasztoru	męski
Eparchia	kijowska
Biskup worzelski	Izaak (Andronik)
Klauzura	nie
Obiekty sakralne
Cerkiew	Ikony Matki Bożej „Życiodajne Źródło”
Cerkiew	Świętych Cierpiętników Carskich
Założyciel klasztoru	metropolita Piotr Mohyła
Styl	bizantyjsko-rosyjski
Materiał budowlany	cegła, kamień
Data budowy	XX w.
Położenie na mapie Ukrainy Pustelnia Gołosiejewska
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego Pustelnia Gołosiejewska
Położenie na mapie Kijowa Pustelnia Gołosiejewska
50°22′41,11″N 30°30′36,94″E
Strona internetowa

Historia

Monaster został założony przez metropolitę kijowskiego Piotra Mohyłę, który wykupił część położonych w okolicy terenów leśnych i wzniósł na polanie cerkiew św. Jana z Suczawy oraz kilka budynków z celami dla mnichów. Całość stała się skitem Ławry Pieczerskiej w Kijowie. Z czasem zmieniono patrona głównej świątyni, którym została ikona Matki Bożej „Życiodajne Źródło”, natomiast w 1852 świętem patronalnym całego klasztoru uczyniono dzień Opieki Matki Bożej. Cerkiew ufundowana przez Piotra Mohyłę istniała do początku XX w.; w latach 1910–1912 na jej miejscu zbudowano nową murowaną świątynię^[1]. W monasterze znajdowała się w XIX w. letnia rezydencja metropolitów kijowskich z cerkwią św. Jana Pieczerskiego^[1].

Klasztor istniał do 1926, gdy został zamknięty na polecenie władz radzieckich. Cały kompleks monasterski, oprócz letniego domu metropolitów kijowskich, zniszczono^[1]. Monaster został restytuowany w 1993, ponownie jako skit Ławry Pieczerskiej. Pierwszym przełożonym reaktywowanej wspólnoty został ihumen, a następnie archimandryta Izaak (Andronik). Po trzech latach od restytucji skit ponownie stał się samodzielnym klasztorem i został poważnie rozbudowany. Odbudowano cerkiew Ikony Matki Bożej „Życiodajne Źródło”, zbudowano budynki mieszkalny i administracyjny oraz dom przełożonego z cerkwią Świętych Cierpiętników Carskich, jak również dom pielgrzyma^[1].

Związani z monasterem

W Pustelni Gołosiejewskiej żyli w XIX–XX w. święci mnisi Aleksy (Szepielew), Parteniusz (Krasnopiewcew) oraz jurodiwi Teofil (Gorienkowski) i Paisjusz (Jarocki)^[1]. Kanonizowanych zostało również trzech mnichów monasteru, którzy padli ofiarą represji w ZSRR – Kasjan (Kuzyk), Hipolit (Siemienow), Filip (Biezugły), uznani za nowomęczenników^[1]. Późniejszy święty metropolita kijowski Filaret spędzał każdego roku kilka miesięcy w monasterze, żyjąc jak zwykły mnich^[2].

Uwagi

1. Monaster na oficjalnej stronie posługuje się zarówno ukraińskim, jak i rosyjskim wariantem nazwy. W polskich źródłach przeważa nazwa pochodząca z języka rosyjskiego – Gołosiejewska, przykładowo: Pielgrzymka Służb Mundurowych na Ukrainę,

Przypisy

1. Краткая история монастыря [online], goloseevo.com.ua [dostęp 2016-12-21].
2. Biogram Filareta w bazie prawosławia rosyjskiego. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].