Przewód najądrza

Przewód najądrza (łac. ductus epididymidis) – w anatomii człowieka silnie pokręcony przewód tworzący płaciki najądrza, zstępujący ku dołowi do końca ogona najądrza, następnie ostro się zaginający i wstępujący ku górze jako nasieniowód. Długość przewodu po rozprostowaniu jego skrętów wynosi około 6 m, natomiast szerokość przy silnym wypełnieniu 0,4–0,6 mm. Światło przewodu wypełniają plemniki, które tu dojrzewają i pozostają do czasu wytrysku^[1].

Przewód od środka wysłany jest nabłonkiem wielorzędowym walcowatym, wyposażonym w nieruchome włoski (stereocylia)^[2].

Przypisy

1. Janina Sokołowska -Pituchowa (red.): Anatomia człowieka : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 381. ISBN 83-200-2832-9.
2. Andrzej Myśliwski: Podstawy cytofizjologii i histofizjologii. Gdańsk: AMG, 2003, s. 200.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.