Przekładnik napięciowy

Przekładnik napięciowy – specjalny transformator jednofazowy lub trójfazowy, pracujący w stanie jałowym, służący do rozszerzania zakresu pomiarowego woltomierzy. Stosowany przy pomiarach napięć przemiennych.

Przekładnik napięciowy na stacji elektroenergetycznej 150 kV (Holandia)

Dla typowego przekładnika napięciowego wartość znamionowa napięcia wtórnego wynosi ${\displaystyle 100/\!{\sqrt {3}}\ \mathrm {V} }$ dla układów 3-fazowych i 100 V dla układów 1-fazowych. Zwarcie w obwodzie wtórnym przekładnika może uszkodzić go, dlatego zabezpiecza się go bezpiecznikami. Z obwodów wtórnych przekładnika napięciowego najczęściej zasila się woltomierze, cewki napięciowe watomierzy i liczników, częstotliwościomierze, przetworniki pomiarowe, zabezpieczenia podnapięciowe itp.

Podstawowe dane znamionowe podawane na tabliczce znamionowej przekładnika to:

• znamionowe napięcie pierwotne (np. ${\displaystyle 6/\!{\sqrt {3}};}$ ${\displaystyle 15/\!{\sqrt {3}};}$ ${\displaystyle 110/\!{\sqrt {3}}\ \mathrm {kV} }$)
• znamionowe napięcie wtórne ${\displaystyle (100/\!{\sqrt {3}}\ \mathrm {V} )}$
• napięcie znamionowe: napięcie znamionowe izolacji ${\displaystyle U_{n}}$
• moc znamionowa- największa moc, jaką można obciążyć przekładnik, aby mierzył on zgodnie z normą i klasą

  10; 15; 20; 25; 30; 50; 60; 100; 125; 150; 200; 300; 400; 500 VA

• klasa dokładności:

  przekładniki pomiarowe: 0,1; 0,2; 0,5; 1,3,

  przekładniki zabezpieczeniowe: 3P; 6P

• moc graniczna: o rząd większa od mocy znamionowej
• współczynnik napięciowy ${\displaystyle k_{t}{:}}$ 1,2/- s; 1,5/30 s; 1,9/30 s; 1,9/8 h