Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Proporzec strzelecki mistrzowskiego pułku piechoty dywizji – proporzec Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, używany w pułkach piechoty, w latach 1932–1939.
3 listopada 1931 roku generał dywizji Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie Ministra Spraw Wojskowych, zatwierdził wzór proporca strzeleckiego dla mistrzowskiego pułku piechoty w międzyoddziałowych zawodach strzeleckich dywizji piechoty. Zasady nadawania proporca zostały określone w „Instrukcji Wyszkolenia Kontyngensu Piechoty”, część I, L. dz. 200/Tj. 31 Dep. Piechoty[1].
Opis proporca:
Rok wręczenia i numer mistrzowskiego pułku były umieszczane co roku[1].
Proporzec miał być używany przez 25 lat, z zastrzeżeniem, że po 20 latach mistrzowski pułk umieszczał na drzewcu biało-czerwoną szarfę, na której znajdował się numer pułku i rok zwycięstwa w zawodach międzyoddziałowych[1].
7 grudnia 1932 roku Minister Spraw Wojskowych ogłosił wyniki międzyoddziałowych zawodów strzeleckich przeprowadzonych w 1932 roku w myśl „Instrukcji Wyszkolenia Kontyngensu Piechoty”, część I, w dywizjach piechoty z rocznikiem 1910. Obok trzydziestu wyróżnionych pułków piechoty, tytuł mistrzowskiego otrzymał również 3 Batalion Strzelców, jako najlepszy spośród czterech samodzielnych batalionów. Jednocześnie minister udzielił pochwały dowódcom i kadrom zawodowym mistrzowskich pułków piechoty dywizji (mistrzowskiemu baonowi strzelców) oraz dowódcom i kadrom zawodowym mistrzowskich kompanii dywizji (mistrzowskiemu pododdziałowi batalionów strzelców i morskiego)[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.