Ciało o zmiennej barwie, z charakterystycznymi plamami. Osiąga długość do 20 cm[4][5]. Nie wytwarza zewnętrznej muszli.
Występowanie
Pochodzi z południowo-zachodniej Europy. W Polsce jest gatunkiem zawleczonym. Występuje na całym terytorium kraju. W ostatnich latach wzrasta jego liczebność. Jest zaliczany do gatunków szkodliwych. W uprawach rolnych, szczególnie w szklarniach, tunelach foliowych i w przechowalniach może wyrządzać duże szkody. W naturalnym środowisku nie ma wrogów, którzy mogliby w wystarczający sposób redukować jego populację.
Biotop
Można go spotkać w zaroślach, lasach, parkach, ogrodach, ale także w pobliżu domów, tuneli foliowych i szklarni. Zamieszkuje tereny podmokłe, ukrywa się w trawach i różnego rodzaju zacienionych miejscach. Unika miejsc suchych i nasłonecznionych. Szczególnie lubi miejsca z rozkładającą się materią organiczną.
Tryb życia
Odżywia się rozkładającą się materią organiczną oraz grzybami. Występuje też u niego zjawisko kanibalizmu[6].
Rozród
Jest jajorodny i jest obojnakiem. Może rozmnażać się samodzielnie, bez udziału innego osobnika jako hermafrodyta. Zwykle jednak dochodzi do zapłodnienia krzyżowego pomiędzy dwoma osobnikami. Kopulujące ślimaki (każdy z nich jest hermafrodytą) wykonują charakterystyczny „taniec”, wisząc przy tym na wytworzonych przez siebie pasmach śluzu[5]. Jaja składa w wilgotnym podłożu.
Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków.Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.).T.III.Warszawa:Muzeum i Instytut Zoologii PAN,2008,s.404. ISBN978-83-88147-09-8.
