Polydoros (król Sparty)

Polydoros, Polidor (gr. Πολύδωρος "wielce obdarowany" od πολῠ- "wiele-" i δῶρον "dar")^[1] – jedenasty król Sparty, Agiada. Władał od ok. 741 do ok. 665 r. p.n.e., wspólnie z Teopompem, Eurypontydą. Wraz z nim wprowadził poprawkę do Wielkiej Rhetry, dającą Geruzji (radzie starszych) prawo do uchylania szkodliwych uchwał Zgromadzenia (apella)^[2]. Przed przyjęciem poprawki (bądź dopiero po jej uchwaleniu) powołano dla przeciwwagi królów i gerontów pięcioosobowe kolegium eforów. Tym samym ustrój Sparty osiągnął swoją ostateczną formę. Niektórzy przypisują mu utworzenie kolejnych działek rolnych należących do obywateli (kleroi), do tych, które pierwotnie ustalił Likurg^[3].

Polydoros

król Sparty
Okres	od ok. 741 p.n.e. do ok. 665 p.n.e.
Dane biograficzne
Dynastia	Agiadzi

Za jego czasów miała być toczona I wojna meseńska. Według Pauzaniasza cieszył się Polidor dobrą sławą wśród mieszkańców Sparty i uznaniem ogromnym wśród jej ludu, ponieważ nie dopuścił się w stosunku do nikogo ani żadnego bezprawia, ani zniewagi słownej, a w sądownictwie przestrzegał sprawiedliwości połączonej z prawdziwą ludzką życzliwością. Gdy już sławne się stało w całej Helladzie imię Polidora, wtedy niejaki Polemarch, rodu dosyć znacznego w Lacedemonie, usposobienia zaś jeszcze zuchwalszego, jak się okazało z jego czynu, dokonał zabójstwa Polidora. Zmarłemu Lacedemończycy złożyli wiele, i to godnych wspomnienia oznak czci^[4]. Jego posąg stanął obok grobu Orestesa. Tego króla spośród wszystkich innych królów do takiej wynieśli czci, że urzędnicy spartańscy, ilekroć trzeba coś pieczętować, posługują się do tego celu jego wizerunkiem.^[5]

Zobacz też

• Królowie Sparty

Przypisy

1. Πολύδωρος
2. Plutarch Żywot Likurga 6, 1 – 2.
3. Żywot Likurga 8, 3.
4. Opisanie Hellady III, 3, 1 – 3
5. Tamże, III, 11, 10

Bibliografia

• Ryszard Kulesza: Sparta w V-IV wieku p.n.e., Warszawa 2003, s. 7n, 32, 39, 94, 108n.