Remove ads
Pietro Domenico Paradies, także Paradis[1][2] (ur. 1707 w Neapolu, zm. 25 sierpnia 1791 w Wenecji[1][2]) – włoski kompozytor.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Prawdopodobnie jego nauczycielem był Nicola Porpora[1][2]. W 1746 roku wyjechał do Londynu, gdzie uczył gry na klawesynie i komponował muzykę do oper pastiszowych wystawianych w King’s Theatre[1][2]. Do grona jego uczniów należeli m.in. kompozytor Thomas Linley (starszy) oraz śpiewaczka Gertrud Elisabeth Mara[1]. W 1754 roku wydrukował w Londynie cieszący się dużą popularnością zbiór 12 sonate di gravicembalo[1][2], wielokrotnie przedrukowywany później w Anglii i Francji[1]. Około 1770 roku przekazał większość swoich rękopisów Robertowi Fitzwilliamowi[1], obecnie znajdują się one w zbiorach Fitzwilliam Museum w Cambridge[2]. Pod koniec życia wrócił do Włoch[1][2].
Skomponował m.in. opery Alessandro in Persia (wyst. Lukka 1738), Fetonte (wyst. Londyn 1747) i La forza d’amore (wyst. Londyn 1751), 2 serenaty (Le muse in gara i Il decreto del fato, wyst. Wenecja 1740), uwertury orkiestrowe, 2 koncerty na klawesyn lub organy, a także kantaty[1][2]. Sonaty Paradiesa reprezentują styl galant, cenione były przez W.A. Mozarta, Muzio Clementiego i J.B. Cramera[1]. Jak twórca operowy nie odniósł większego sukcesu[1].
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads