Paweł Moczydłowski

Paweł Janusz Moczydłowski (ur. 8 września 1953 w Gostyninie^[1]) – polski socjolog, kryminolog, publicysta i urzędnik państwowy, pułkownik Służby Więziennej. W latach 1990–1994 kierował Centralnym Zarządem Zakładów Karnych w Ministerstwie Sprawiedliwości.

Paweł Moczydłowski

pułkownik Służby Więziennej
Data i miejsce urodzenia	8 września 1953 Gostynin
Przebieg służby
Lata służby	1990–1994
Formacja	Służba Więzienna
Stanowiska	dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych
Późniejsza praca	doktor nauk społecznych
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia w zakresie nauk społecznych na Uniwersytecie Warszawskim. W 1987 uzyskał w Instytucie Socjologii UW stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. „Drugie życie” w instytucjach totalnych: o sposobach wglądu w sekrety stosunków międzyludzkich (promotorem był Jacek Kurczewski)^[2].

W latach 1977–2001 pracował w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji, a następnie w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW. W latach 80. był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności^[3]. W 2002 został wykładowcą w Szkole Wyższej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej.

Od 1990 do 1994 zajmował stanowisko dyrektora generalnego i dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych w randze pułkownika Służby Więziennej. Zasiadał w Zespole Doradczym ds. Reformy Systemu Bezpieczeństwa Państwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (1990) oraz w Komisji ds. Reformy Prawa Karnego w Ministerstwie Sprawiedliwości (1991). Był także doradcą w Kancelarii Prezydenta RP w okresie prezydentury Lecha Wałęsy (1995).

Od 1995 działa w sektorze pozarządowym. W latach 1995–1999 stał na czele Stowarzyszenia Penitencjarnego „Patronat”. Zasiadał także w radzie politycznej Ruchu Stu^[4]. Od 2000 prowadzi własną działalność konsultingową. Współpracował z Open Society Institute jako ekspert ds. więziennictwa w postkomunistycznych krajach azjatyckich: Azerbejdżanie (1999), Mongolii (2000), Tadżykistanie (2000–2001), Kirgistanie (2000–2004) i Gruzji (2000–2004). Prowadził również badania w wielu krajach Europy, Azji i obu Ameryk.

Odznaczenia

W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5].

Publikacje

• Protesty zbiorowe w zakładach karnych, Warszawa 1986
• „Drugie życie” w instytucji totalnej, Warszawa 1988
• Collective Protests in Penal Institutions, Oslo 1990 (współautor)
• Drugie życie więźnia, Opole 1991, Warszawa 2002
• The Hidden Life of Polish Prisons, Bloomington 1992
• Kariera strachu. Bezpieczeństwo publiczne w Polsce, Warszawa 2004^[6]