Paul Channon

Henry Paul Guinness Channon (ur. 9 października 1935 w Londynie, zm. 27 stycznia 2007 w Brentwood w hrabstwie Essex) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher.

Paul Channon

Data i miejsce urodzenia	9 października 1935 Londyn
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 2007 Brentwood
Minister transportu
Okres	od 13 czerwca 1987 do 24 lipca 1989
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	John Moore
Następca	Cecil Parkinson

Był jedynym synem sir Henry’ego Channona, konserwatywnego deputowanego, oraz lady Helen Guinness, córki 2. hrabiego Iveagh. Wykształcenie odebrał w Lockers Park School w Hemel Hampstead oraz w Eton College. W latach 1955–1956 służył w Królewskiej Gwardii Konnej. Służył m.in. na Cyprze podczas wprowadzonego tam stanu wyjątkowego. Od 1956 r. studiował w Christ Church na Uniwersytecie Oksfordzkim.

Po śmierci ojca w 1959 r. Channon wystartował w wyborach uzupełniających w jego okręgu Southend West i wybory te wygrał. Kiedy zasiadł w ławach Izby Gmin zrezygnował z kontynuowania studiów. Do 1964 r. był najmłodszym członkiem Izby (Baby of the House). W latach 1959–1960 był parlamentarnym prywatnym sekretarzem ministra energii Richarda Wooda, a w latach 1961–1964 Raba Butlera. W 1965 r. został członkiem Komitetu 1922. W tym samym roku zagłosował za zniesieniem kary śmierci. Sprzeciwiał się również jednostronnej deklaracji niepodległości Rodezji.

W tym czasie Channon został mianowany przez Edwarda Heatha mówcą opozycji ds. budownictwa publicznego i pracy, a w 1967 r. ds. sztuki. Kiedy Heath został premierem w 1970 r. Channon został parlamentarnym sekretarzem przy ministrze stanu ds. budownictwa i samorządu lokalnego. W latach 1970–1972 był parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie środowiska. Przez sześć miesięcy 1972 r. był ministrem stanu w ministerstwie ds. Irlandii Północnej. W latach 1972–1974 był ministrem stanu ds. budownictwa. Kiedy Partia Konserwatywna ponownie znalazła się w opozycji w 1974 r. Channon został głównym mówcą ds. środowiska. W 1976 r. Channon został członkiem delegacji konserwatystów do Rady Europy. W 1979 r. próbował swoich sił w wyborach do Parlamentu Europejskiego, ale przegrał wybory w okręgu North-East Essex.

Po powrocie konserwatystów do władzy w 1979 r. został ministrem stanu w departamencie służby cywilnej. W 1980 r. został członkiem Tajnej Rady. W 1981 r. został ministrem ds. sztuki. Po wyborach 1983 r. został ministrem stanu ds. handlu w departamencie handlu i przemysłu. W 1986 r. został członkiem gabinetu jako minister handlu i przemysłu. W 1987 r. objął stanowisko ministra transportu. Stanowisko to sprawował do 1989 r. Później nie objął już żadnego stanowiska rządowego i do końca zasiadał w tylnych ławach parlamentu. Był przewodniczącym parlamentarnej komisji finansów i służb oraz komisji transportu.

W 1997 r. zrezygnował z ubiegania się mandat na kolejną kadencję. Został kreowany parem dożywotnim jako baron Kelvedon i zasiadł w Izbie Lordów. Pod koniec życia cierpiał na chorobę Alzheimera. Zmarł w swoim domu w Brentwood w hrabstwie Essex w styczniu 2007 r.

Od 1959 r. był żonaty z Ingrid Guinnes (z domu Wyndham). Miał z nią troje dzieci: Henry’ego, Georgię i Olivię (która zmarła w 1986 r. z powodu przedawkowania narkotyków).

Linki zewnętrzne

• Nekrolog Paula Channona