Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Osiedle robotnicze na Górczynie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Osiedle robotnicze na Górczynie – jedno z pierwszych osiedli, jakie miasto Poznań zbudowało dla uboższych warstw społecznych po I wojnie światowej, celem złagodzenia wielkiego głodu mieszkaniowego, jaki dotykał rozwijające się wówczas miasto. Osiedle położone jest w kwartale ulic Głogowska – Krzywa – Andrzejewskiego.
Remove ads
Remove ads
Historia
Osiedle zaprojektował Jerzy Tuszowski, autor podobnej realizacji na Zagórzu, gdzie zaplanował osiedle socjalne. Kolonia robotnicza na Górczynie zrealizowana została w 1925.
Architektura
Zewnętrzną zabudowę tworzą niewielkie dwukondygnacyjne bloki, a wewnątrz założenia posadowiono obiekty niższe. Umieszczenie domów wydziela niewielkie, zielone podwórka. Geometryczna forma osiedla przeciwstawiała się malowniczości wcześniejszych osiedli pruskich, jakie powstawały w Poznaniu, zwłaszcza dla warstw zamożniejszych (np. Sołacz). Domy pokryto spadzistymi dachami i pozbawiono większych ozdób, z uwagi na konieczność taniego budowania. Ograniczono się do gzymsów i naczółków.
Na jednej kondygnacji pomieszczono cztery mieszkania, złożone z pokoju i kuchni mieszkalnej. Na parterach przewidziano miejsca na sklepy i magazyny (jest tu też poczta). Całość założenia urbanistycznego dopinała szkoła i plac zabaw. Wspólne łazienki usytuowano nieco w bok od całego zespołu.
Osiedle do dnia dzisiejszego zachowało się w mocno niezmienionej formie, a część domów jest modernizowana z zachowaniem ich charakteru.
Remove ads
Zobacz też
Bibliografia
- Atlas architektury Poznania (praca zbiorowa), Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008, s.82, ISBN 978-83-7503-058-7
- Poznań – plan miasta i okolic 1:20.000, Wydawnictwo Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2004, ISBN 83-87157-01-5
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads