Opis bibliograficzny
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opis bibliograficzny – charakterystyka pozwalająca jednoznacznie określić dany dokument. W opisie wymienia się cechy formalne danej publikacji. Występują różne stopnie szczegółowości opisu w zależności od jego przeznaczenia.


Opis bibliograficzny zasadniczy (rejestracyjny) zawiera główne cechy wydawnicze, zawarte w tytulaturze.
Podstawowe dane pobiera się z głównej strony tytułowej[potrzebny przypis]. Jeżeli jest to konieczne do prawidłowej identyfikacji dokumentu, czerpie się je również z następujących źródeł (na zasadzie substytutu strony tytułowej), w podanej kolejności:
- z okładki, nagłówka, metryki wydawnictwa;
- z innych preliminariów, z obwoluty, z żywej paginy;
- z innych części: wstępu, przedmowy, spisu treści, załączników;
- spoza opisywanego wydawnictwa.
W uzasadnionych przypadkach opis może być uzupełniony o adnotacje wyjaśniające lub zawartościowe. Skrócony opis wymienia tylko niezbędne elementy, umożliwiające identyfikację dokumentu. Obecnie[kiedy?], opisując poszczególne typy dokumentów, stosuje się odpowiednie arkusze norm[potrzebny przypis].
Podstawowe elementy opisu
Norma PN-73 N-01152
Opis bibliograficzny – zespół informacji niezbędnych do identyfikacji opisywanego dokumentu oraz informacji uzupełniających, które mogą być dodawane dla bliższego scharakteryzowania dokumentu.
Bibliografia
- PN-82/N-01152 Opis bibliograficzny
- Encyklopedia wiedzy o książce, Ossolineum, Wrocław, 1971
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.