Loading AI tools
Ogniwo rtęciowe – ogniwo galwaniczne, w którym elektrodą ujemną jest zwykle cynk, elektrodą dodatnią tlenek rtęci(II) – w niektórych ogniwach z dodatkiem ditlenku manganu MnO2, a elektrolitem roztwór wodorotlenku potasu[1].
W 1942 Samuel Ruben opracował zrównoważone ogniwo rtęciowe, które było przydatne do zastosowań militarnych, takich jak wykrywacze metali czy krótkofalówki[2]. Zaletą tego ogniwa była długa żywotność (nawet do 10 lat) oraz stabilne napięcie wyjściowe[3]. Po II wojnie światowej ogniwa te były wykorzystywane w przenośnych urządzeniach elektronicznych, takich jak rozruszniki serca oraz aparaty słuchowe. Obecnie sprzedaż tych baterii jest zakazana, ze względu na zawartość toksycznej rtęci oraz troskę o środowisko[4].
Znamionowe napięcie ogniw rtęciowych wynosi 1,35 V i jest w względnie stabilne. Jednak po rozładowaniu szybko spada. Napięcie utrzymuje się w granicach 1% przez kilka lat przy lekkim obciążeniu i w szerokim zakresie temperatur, dzięki czemu baterie rtęciowe są przydatne jako napięcie odniesienia w przyrządach elektronicznych i światłomierzach fotograficznych[5]. Teoretyczna gęstość energii wynosi 80-120 Wh/kg[6].
Dyrektywa 91/157/EWG, gdy została przyjęta przez państwa członkowskie, zakazywała niektórych typów baterii zawierających więcej niż 25 mg rtęci lub 0,025% wagi w przypadku baterii alkalicznych. W 1998 rozszerzono zakaz na ogniwa zawierające wagowo więcej niż 0,005% rtęci[7].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
