Oblężenie Massalii

Oblężenie Massalii – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 49 p.n.e. w czasie wojny optymatów z popularami (49–45 p.n.e.).

Oblężenie Massalli

Wojna optymatów z popularami 49–45 p.n.e.
Marsylia
Czas	49 p.n.e.
Miejsce	Massalia, (obecnie Marsylia)
Terytorium	Galia
Wynik	zwycięstwo cezarian
Strony konfliktu
Cezarianie Pompejańczycy
Dowódcy
Gajusz Treboniusz, Decymus Juniusz Brutus Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus
Siły
12 000 ludzi, 18 okrętów 10 000 ludzi, 28 okrętów
Straty
18 okrętów w bitwach na morzu, nieznana liczba obrońców nieznane
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
43,29667°N 5,37639°E

W lutym 49 p.n.e. Cezar zdobył Korfinium, zmuszając Lucjusza Domicjusza Ahenobarbusa do opuszczenia Italii i przeprawy do Massalii. Dowódca zgromadził w mieście 10 000 żołnierzy oraz 23 okręty. W kwietniu tego samego roku pod miasto nadciągnął Cezar ze swoją armią w sile 3 legionów i 12 okrętów, rozpoczynając oblężenie Massalii. Pierwsze próby szturmów podjęte w maju, zostały odparte. Licząc się z długotrwałym oblężeniem, Cezar powierzył dowództwo nad wojskami lądowymi Gajuszowi Treboniuszowi a nad flotą Decymusowi Brutusowi^[1].

Treboniusz atakował miasto, wysyłając do ataku żołnierzy wyposażonych w materiał do budowy grobli, równocześnie ostrzeliwując przeciwnika pociskami z katapult. Obrońcy nie pozostawali dłużni, dokonując częstych wypadów z miasta celem podpalenia machin bojowych. Równocześnie Brutus blokował Massalię od strony morza. Doszło tu do bitwy morskiej z flotą Domicjusza, w której uczestniczyło 12 okrętów cezarian oraz 16 jednostek pompejańczyków. Pomimo lepszego doświadczenia tych ostatnich, bitwa zakończyła się porażką Domicjusza, który stracił 3 okręty zatopione oraz 6 zdobytych przez przeciwnika^[2].

Wkrótce pompejańczyków wzmocniło 16 nowych okrętów pod wodzą Lucjusza Nazydiusza. W kolejnej bitwie morskiej Domicjusz dysponując 28 okrętami starł się z 18 jednostkami Brutusa. I tym razem zwycięstwo przypadło w udziale cezarianom, którzy zdobyli 4 i zatopili 5 okrętów Domicjusza. Po tej porażce flota pompejańczyków nie podejmowała już akcji zaczepnej, a miasto zostało szczelnie zablokowane. Kolejne ataki na miasto coraz bardziej osłabiały siły obrońców. Po wybudowaniu wieży oblężniczej cezarianie wdarli się w końcu do Massalii. Kapitulację miasta przyjął osobiście Cezar, który w październiku powrócił do Massalii po walkach pod Ilerdą^[3].

Przypisy

1. Gazda 2008 ↓, s. 103–106.
2. Gazda 2008 ↓, s. 106–108.
3. Gazda 2008 ↓, s. 108.

Bibliografia

• Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.