Oblężenie Athlone

Oblężenie Athlone – próba zajęcia miasta przez siły wierne Wilhelmowi III Orańskiemu, bronionego przez załogę wierną Jakubowi II.

Oblężenie Athlone

Wojna irlandzka
Rzeka Shannon i miasto Athlone
Czas	17–24 lipca 1690
Miejsce	Athlone, pogranicze Westmeath i Roscommon
Terytorium	Irlandia
Wynik	zwycięstwo Jakobitów
Strony konfliktu
irlandzcy, Jakobici Wilhelmici: Anglicy, Holendrzy
Dowódcy
płk. Richard Grace gen. James Douglas
Siły
4 500 żołnierzy artyleria miejska 12 000 żołnierzy 12 dział 2 moździerze
Straty
nieznane, ale niewielkie ~400 zabitych
Położenie na mapie Irlandii miejsce bitwy
53°25′59,88″N 7°57′00,00″W

Przed walką

17 lipca 1690 pod miasto podeszły wojska Wilhelmińskie, dowodzone przez gen. Jamesa Douglasa, w sile 12 000 ludzi (w tym: 10 regimentów piechoty i 5 regimentów kawalerii) wraz z artylerią. Dowodzący obroną miasta płk. Richard Grace miał do swojej dyspozycji jedynie 4 500 ludzi (3 regimenty piechoty i niewielkie siły konne) oraz artylerię miejską. Chcąc się skutecznie bronić płk. Grace wycofał swoje siły ze wschodniej części miasta i zburzył jedyny most łączący dwie części miasta, rozdzielone przez rzekę Shannon. Mimo tego, pewny swojej przewagi gen. Douglas zażądał natychmiastowej kapitulacji. W odpowiedzi jednak jego posłaniec został zastrzelony przez płk. Grace'a, który odkrzyknął, że będzie się bronić dopóki nie zje swoich starych butów.

Oblężenie

Rozpoczęto dwudniową wymianę ognia. 19 lipca siły Douglasa próbowały przedrzeć się przez rzekę i szturmować miasto ale musiały się wycofać z poważnymi stratami. W tej sytuacji podjęto kolejną wymianę ognia, która trwała do 24 lipca. Tego dnia Douglas otrzymał informację, że pod miasto ciągną posiłki w postaci kawalerii earla Patricka Sarsfilda. Informacja ta w połączeniu z dużymi stratami Wilhelmitów zadecydowała o wycofaniu się sił Douglasa.

Bibliografia

• Colone Richard Grace (eng.) - dostęp: 26 sierpnia 2011;
• Blake-Forster Charles, The Irish Chieftains; or, A Struggle for the Crown, Dublin 1872.