Nerw podoczodołowy

Nerw podoczodołowy (łac. nervus infraorbitalis) – w anatomii człowieka nerw będący przedłużeniem nerwu szczękowego (V₂)^[1].

Przekrój przez głowę w płaszczyźnie czołowej, nerw podoczodołowy podpisany jako Infraorbital nerve

Na swoim przebiegu oddaje następujące odgałęzienia^[1]:

• nerwy zębodołowe górne
  • gałęzie zębodołowe górne tylne
  • gałąź zębodołowa górna środkowa
  • gałęzie zębodołowe górne przednie
• gałęzie końcowe unerwiające skórę i błonę śluzową podoczodołowej okolicy twarzy
  • gałęzie powiekowe dolne
  • gałęzie nosowe wewnętrzne
  • gałęzie nosowe zewnętrzne
  • gałęzie wargowe górne

Wszystkie gałęzie zębodołowe górne tworzą splot zębowy górny, zlokalizowany w wyrostku zębodołowym szczęki^[1].

Przypisy

1. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 191–193, ISBN 978-83-200-3258-1.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Encyklopedie internetowe (klasa bytu anatomicznego):

• Britannica: science/infraorbital-nerve