Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nampo Jōmyō (jap. 南浦紹明; lub Nanpo Shōmyō, 1235–1308) – japoński mistrz zen szkoły rinzai, znany także jako Daiō Kokushi (大應國師).
 Mistrz zen Nampo Jōmyō | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Szkoła | |
| Linia przekazu Dharmy zen |
|
| Nauczyciel |
Xutang Zhiyu |
| Następca | |
| Zakon | |
Pochodził z prowincji Suruga (obecnie część prefektury Shizuoka) i był bratankiem Enni Ben’ena. Swój rozwój duchowy rozpoczął w lokalnej świątyni w pobliżu domu. W wieku 15 lat został mnichem. Gdy miał lat 18 przybył do Kamakury, gdzie w klasztorze Kenchō (建長寺) spotkał mistrza chan Lanxi Daolonga. Przez jakiś czas praktykował pod jego kierunkiem[1].
W roku 1259 udał się Chin, aby praktykować pod kierunkiem brata dharmicznego mistrza Lanxi - Xutanga Zhiyu (1185–1269), który nauczał wtedy w klasztorze na górze Xuetou w prowincji Zhejiang. Gdy mistrz przeniósł się do klasztoru Jingci a potem na górę Jing, która była wtedy wielkim centrum buddyzmu, Nampo wędrował razem z nim[2].
Latem 1265 roku doświadczył oświecenia i został spadkobiercą Dharmy mistrza Xutanga. Przed powrotem do Japonii mistrz podarował mu wiersz, w którym wyraził nadzieje jakie z nim wiązał:
|
Po powrocie do Japonii Nampo spędził jeszcze kilka lat, praktykując u swojego poprzedniego nauczyciela, Lanxiego. Następnie udał się na wyspę Kiusiu, aby poprowadzić klasztor Kōtoku (興徳寺) w Fukuoce, a potem został opatem Sōfuku (崇福寺). W klasztorze tym spędził ponad trzydzieści lat. Chociaż nie dorównywał on wielkim kompleksom klasztornym Kioto i Kamakury, to był bardzo aktywny, zwłaszcza jako łącznik ruchu zen z Chinami. Przewinęło się przez niego wielu chińskich i japońskich mnichów. Również sam Nampo przyciągał wielu ludzi do klasztoru, który stał się jego miejscem oddania praktyce zen[2].
W 1304 roku na zaproszenie byłego cesarza Kameyamy (亀山天皇, pan. 1260–1274) Nampo przybył do Kioto i w następnym roku został opatem Manju-ji (萬壽寺), gdzie jego uczniem został Shūhō Myōchō (1282–1338). Były cesarz Go-Uda (後宇多天皇, pan. 1274–1287) wybudował dla niego klasztor Kagen, jednak na skutek sprzeciwu hierarchii tendai z góry Hiei, niezadowolonej ze stylu i nauk zen, Nampo nie mógł przejąć tej świątyni. Przeniósł się więc do Kamakury, gdzie szybko został opatem Shōkan-ji. W końcu został opatem Kenchō-ji.
Prowadził ten najbardziej szanowany klasztor zen w Japonii przez rok. Jak przepowiedział, zmarł 29 dnia 12 miesiąca 1308 roku. Przed śmiercią napisał wiersz:
|
Otrzymał pośmiertny tytuł Enzū Daiō Kokushi (圓通大應國師), który zwykle jest skracany do Daiō Kokushi. Cesarz zażądał, aby jego prochy zostały złożone w świątyni Ryōshō-ji, wybudowanej specjalnie w tym celu. Ponieważ jednak jego uczeń Shūhō Myōchō został opatem założycielem klasztoru Daitoku grób Nampo i główny ośrodek jego kultu znajdują się w Daitoku[4].
W tym okresie – XIII wiek – okazało się, że Japończycy nie tylko są już w pełni przygotowani do przyjęcia zen, ale także są zdecydowani na jego praktykowanie. Nampo zajmuje unikatową pozycję w tradycji szkoły rinzai. Cieszył się szacunkiem swoich współczesnych, ale z dzisiejszej perspektywy jest właściwie patriarchą szkoły rinzai. Jeszcze przed końcem okresu Kamakury wprowadzenie zen do Japonii okazało się całkowitym sukcesem.
Do Japonii dokonano 24 wczesnych transmisji chan/zen z Chin. Do dziś przetrwała w Japonii tylko jedna linia przekazu rinzai – właśnie ta od Nampo Jōmyō. Linia przekazu wytyczona przez jego ucznia Daitō Kokushi (大燈國師) (Shūhō Myōchō) i ucznia Shūhō, Kanzana Egena (關山慧玄) (1277–1360), nosiła nazwę "ōtōkan"[uwaga 1].
Jego nauki zostały zapisane w następujących pracach:
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
