Mur obronny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mur obronny

Mur obronny – ciągła konstrukcja warowna w postaci muru wykonanego z kamienia lub cegły. Podstawowa część każdej murowanej fortyfikacji.

Thumb
Mury obronne zamku w Beaumaris
Thumb
Wielki Mur Chiński, najdłuższy system murów obronnych w historii
Thumb
Mury miejskie w Carcassonne

Mur obronny może stanowić zarówno samodzielną budowlę (np. Wielki Mur Chiński) lub stanowić zamkniętą zaporę fortyfikacyjną otaczającą miasto, zamek lub fort. Obronność muru zwiększały usytuowane w jego linii baszty i wieże oraz poprzedzające go od zewnątrz przedmurze i fosa, a także bramy, mosty zwodzone i barbakany.

Mury obronne zaczęły powstawać w starożytności, lecz szczególnie rozpowszechniły się w średniowieczu (były zwieńczone blankami oraz wyposażone w ganek dla obrońców).

Style murów obronnych:

  • mur mezopotamski
  • mur grecki
  • mur perski
  • mur rzymski
  • mur bizantyjski
  • mur frankoński
  • mur normański
  • mur włoski
  • mur hiszpański

Przykłady murów wolnostojących:

Następcą muru obronnego były stałe linie fortyfikacji (Wał Pomorski, Linia Maginota, Linia Gustawa, Linia Zygfryda, MRU, Linia Mannerheima).

Zobacz też

Bibliografia

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.