Mucja Tercja

Mucia Tertia była rzymską matroną żyjącą w I wieku p.n.e.

Życiorys

Jako córka Kwintusa Mucjusza Scewoli wywodziła się z rodziny odgrywającej ważną rolę, a przedstawiciele tego rodu osiągali wówczas najwyższe urzędy. Jej ojciec sprawował urząd konsula w 95 p.n.e., a potem był przywódcą senatu oraz Pontifex Maximus. Był też wybitnym znawcą prawa cywilnego, autorem „Iuris civilis libri XVIII”. Zginął w 86 p.n.e. w czasie zamieszek zabity przez stronników Gajusza Mariusza Młodszego, syna Gajusza Mariusza. Jej matką była Serwilia. Źródła antyczne wspominają o skandalu, który zakończył się rozwodem z Mucjuszem i małżeństwem z Kwintusem Cecyliuszem Metellusem. Z tego drugiego małżeństwa matki Mucja miała dwóch młodszych braci: Kwintusa Cecyliusza Metellusa Celera, męża Klodii i Kwintusa Cecyliusza Metellusa Neposa.

Pierwszym mężem Mucji był Gajusz Mariusz Młodszy, konsul w 82 p.n.e., którego poślubiła w bardzo młodym wieku. Mariusz zginął w wyniku przegranej z Sullą wojny domowej i Mucja została młodą, bezdzietną wdową. Wprowadzone wówczas prawa proskrypcyjne zabraniały jej powtórnego małżeństwa.

Sulla zmienił jednak swoją decyzję, między innymi ze względu na sytuację Mucji. W 79 p.n.e. zaaranżował jej małżeństwo z Gnejuszem Pompejuszem Wielkim. Miało to umocnić lojalność Pompejusza, niedawno owdowiałego po śmierci Emilli Skaury w połogu, też żony z politycznego nadania Sulli.

Mucja urodziła Pompejuszowi troje dzieci Gnejusza, Sekstusa i Pompeję.

Między 76 a 61 p.n.e. Pompejusz przebywał większość czasu poza Rzymem, prowadząc kampanie przeciwko Sertoriuszowi w Hiszpanii, przeciwko piratom na Morzu Śródziemnym, przeciwko Mitrydatesowi w Azji. Po ostatecznym powrocie do Rzymu w 62 p.n.e. przeprowadził rozwód z Mucją. Zgodnie z przekazem Cycerona podłożem była jej niewierność w czasie jego nieobecności. Miała m.in. być kochanką Cezara. Poślubiła później Marka Emiliusza Skaura, pretora w 56 p.n.e. z którym miała syna, też Marka Emiliusza Skaura. Mąż jej został oskarżony o przekupstwa wyborcze w wyborach konsulów na 53 p.n.e. i skazany na wygnanie. Mucja nie towarzyszyła mu na wygnaniu z Italii. Gdy członkowie II Triumwiratu: Oktawian, Marek Antoniusz i Marek Lepidus podzielili się władzą nad Rzymem, niezależność zdołał zachować jej syn Sekstus Pompejusz. Sprawował pełnię władzy nad Sycylią i na morzu wokół niej, kontrolując tym samym dostawy zboża do Italii. Obawa przed głodem wywoływała żądania zawarcia porozumienia między triumwirami a Sekstusem. Mucja brała udział w mediacjach mających doprowadzić do porozumienia jej syna, Seksusa, z przeciwnikami. W 39 p.n.e. doszło ostatecznie do zawarcia traktatu w Misenum godzącego Sekstusa Pompejusza z Oktawianem i Antoniuszem. Wkrótce jednak zawarte porozumienie rozpadło się, Sekstus został pokonany przez Marka Agrypę, zbiegł na Wschód, został tam jednak schwytany i stracony w 36 p.n.e. Syn Mucji, Marek Emiliusz Skaurus, po bitwie pod Akcjum wpadł w ręce Oktawiana i został skazany na śmierć. Uniknął wyroku dzięki wstawiennictwu swojej matki, Mucji.

				Publiusz Mucjusz Scewola konsul 175 p.n.e.
		Publiusz Mucjusz Scewola konsul w 133 p.n.e.				Kwintus Mucjusz Scewola „Augur” konsul w 117 p.n.e.; znawca prawa cywilnego; stoik
		Kwintus Mucjusz Scewola „Pontifex” konsul w 95 p.n.e.; pontifex maximus; prawnik 1. Serwilia		Mucja 1. Lucjusz Licyniusz Krassus				Kwintus Mucjusz Scewola trybun plebejski w 54 p.n.e.
		Mucja Tercja 1. Gaius Marius Minor 2. Gnejusz Pompejusz Wielki 3. Marek Emiliusz Skaurus
Gnejusz Pompejusz Młodszy 1. Claudia		Sekstus Pompejusz 1. Skrybonia (II)		Pompeja 1. Faustus Korneliusz Sulla 2. Lucjusz Korneliusz Cynna pr.44		Marek Emiliusz Skaurus