Mieczysław Kułakowski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Ludwik Kułakowski (ur. 19 sierpnia 1896 w Załoźcach, zm. 5 września 1942 w KL Auschwitz) – major artylerii Wojska Polskiego.
![]() Mieczysław Kułakowski (przed 1934) | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
19 sierpnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 września 1942 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 19 sierpnia 1896 w Załoźcach, w ówczesnym powiecie brodzkim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego[1][2][3] i Anieli. Był młodszym bratem Mariana (1893–1980), podpułkownika dyplomowanego artylerii Wojska Polskiego.
Od 1907 uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Złoczowie[4][5][6][7][8], w którym 25 lutego 1918 złożył maturę[2].
Podczas I wojny światowej odbył 21 maja do 23 lipca 1917 kurs w Szkole Podchorążych Artylerii przy 1 pułku artylerii Legionów Polskich.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku artylerii polowej. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9], a następnie do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[10][11][12]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pułku artylerii polowej, stacjonującego w garnizonie Lwów[13][14][15]. W 1928 był oficerem zwiadu tego pułku[16]. W 1932 był oficerem sztabu 6 Grupy Artylerii we Lwowie[17]. 4 lutego 1934 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18][19]. W kwietniu 1934 został przeniesiony z 5 pal do Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko dowódcy dywizjonu[20]. Podczas XI kursu tej szkoły trwającego od 1936 do 1937 był dowódcą 5 baterii podchorążych artylerii konnej. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 dywizjonie artylerii konnej w Poznaniu na stanowisku I zastępcy dowódcy dywizjonu[21].
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy I dywizjonu 3 pułku artylerii lekkiej Legionów. 18 maja 1942 został osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau (numer obozowy 35713), gdzie poniósł śmierć 5 września 1942[3].
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych[22][23][12],
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[24].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.