Mieczysław Kramarz

Mieczysław Edward Kramarz (ur. 10 marca 1901 we Rzeszowie, zm. 1940 w Kalininie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego i komisarz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Mieczysław Kramarz

komisarz Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1901 Rzeszów
Data i miejsce śmierci	1940 Kalinin
Przebieg służby
Formacja	Wojsko Polskie Policja Państwowa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Syn Stanisława i Honoraty z Pożarskich. Ukończył szkołę ludową w Rzeszowie, a w 1917 cesarsko-królewskie II Gimnazjum. 2 stycznia 1918 wstąpił ochotniczo do Polskiego Korpusu Posiłkowego w Bolechowie. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Do 1930 roku służył w 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W latach 1930–1933 był uczniem Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. 5 sierpnia 1933 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1933 i 427. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu^[1]. W 1935 wrócił do 5 pp Leg. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 203. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2].

Następnie przeszedł do policji. Absolwent kursu dla komendantów Policji Państwowej, który ukończył 1 lipca 1938 roku. Od 1938 roku do września 1939 roku Komendant Powiatowy Policji w Działdowie.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.

Awans pośmiertny

4 października 2007 roku Mieczysław Kramarz został pośmiertnie awansowany na stopień nadkomisarza Policji Państwowej^[3][4][5].

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Krzyż Legionowy
• Medal „Za Łotwę”
• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)^[6]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
• kampania wrześniowa

Przypisy

1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1933 roku, s. 159, 167.
2. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 409.
3. Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie [dostęp 2012-03-21]
4. Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
5. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 127. [dostęp 2012-12-13]. (pol.).
6. Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Lubelska lista katyńska, AdamA. Winiarz (oprac.), Lublin: Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1997, s. 228, ISBN 83-227-0928-5, OCLC 830128984.
• Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, str. 434. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].. ISBN 83-89474-06-9
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.