Michał Majda

Michał Majda (ur. 8 września 1893^{[1][uwaga 1]}, zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – żołnierz^{[uwaga 2]} kawalerii II Brygady Legionów Polskich. Uczestnik szarży pod Rokitną. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Michał Majda

ułan
Data i miejsce urodzenia	8 września 1893 Imielno
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1915 Rokitna
Przebieg służby
Lata służby	1914–1915
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	II Brygada Legionów Polskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa: szarża pod Rokitną †
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w Imielnie jako syn Andrzeja i Katarzyny z d. Biernacka^[1]. Według innych relacji pochodził z Chrobrza na Kielecczyźnie i służył w stajniach należących do Wielopolskich. Od 1910 robotnik w kopalni „Niwka”^[1].

W sierpniu 1914^[1] zgłosił się ochotniczo do Legionów Polskich. Początkowo służył w 1 pułku piechoty^[1], a następnie w 2 szwadronie ułanów przy 2 pułku ułanów Legionów Polskich^[1] w składzie II Brygady Legionów Polskich^{[2][uwaga 3]}. Poległ 13 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitną^[3][1].

17 maja 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (krzyż numer 6007)^[4].

W lutym 1923 roku zwłoki ułanów ekshumowano i uroczyście przewieziono na cmentarz Rakowicki w Krakowie. 26 lutego odbył się uroczysty pogrzeb. Generał broni Stanisław Szeptycki, w imieniu Józefa Piłsudskiego, udekorował trumny ułanów przyznanymi im pośmiertnie orderami.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6007 – pośmiertnie^[1][4]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie^[1]