Mięsień zasłaniacz wewnętrzny

Mięsień zasłaniacz wewnętrzny, mięsień zasłonowy wewnętrzny (łac. musculus obturator internus, musculus obturatorius internus) – w anatomii człowieka płaski, trójkątny, wachlarzowaty mięsień, należący do grupy mięśni brzusznych obręczy kończyny dolnej, budujący zarówno ścianę miednicy jak i okolicę pośladkową^[1][2][3]. Przyczep początkowy ma na powierzchni wewnętrznej błony zasłonowej i na kości miedniczej w otoczeniu otworu zasłonionego. Przebieg włókien jest zbieżny do otworu kulszowego mniejszego, gdzie zwracają się pod kątem prostym, kierują się bocznie i przechodzą w ścięgno, które dalej biegnie między obu mięśniami bliźniaczymi i kończy się w dole krętarzowym kości udowej^[1]. Unaczyniony jest przez tętnicę pośladkową dolną, tętnicę zasłonową i tętnicę sromową wewnętrzną, a unerwione przez nerw do mięśnia zasłaniacza wewnętrznego (L5–S1)^[1][3].

Mięśnie zasłaniacze wewnętrzne

Mięsień ten obraca udo na zewnątrz w stawie biodrowym. Oprócz tego słabo przywodzi i nieznacznie prostuje udo^[1][3].