Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ferruccio Busoniego – jeden z najbardziej prestiżowych konkursów pianistycznych świata. Po raz pierwszy zorganizowany został w 1949 dla uczczenia dwudziestej piątej rocznicy śmierci kompozytora Ferruccio Busoniego. Organizatorów wspierał wówczas, zasiadający później w jury, Arturo Benedetti Michelangeli. Od tamtego czasu konkurs organizowany jest rokrocznie (a od 2001 co dwa lata) we włoskim Bolzano. Należy do Światowej Federacji Międzynarodowych Konkursów Muzycznych z siedzibą w Genewie.
Wśród laureatów konkursu znajdują się m.in. Martha Argerich (I nagroda, 1957) i Garrick Ohlsson (I nagroda, 1966). Uczestnikiem w 1956 był Maurizio Pollini.
Polscy laureaci to: Andrzej Wąsowski (V nagroda, 1950 oraz II nagroda, 1952), Andrzej Ratusiński (II nagroda, 1973), Elza Kolodin (III nagroda, 1973), Zbigniew Raubo (VI nagroda, 1991) i Wojciech Kocyan (VI nagroda, 1992).
Szereg polskich pianistów i pedagogów było zapraszanych do pracy w jury konkursu: Jan Hoffman (1958), Bolesław Woytowicz (1961), Zbigniew Drzewiecki (1962, 1965), Halina Czerny-Stefańska (1974), Margerita Trombini-Kazuro (1963, 1967), Jan Ekier (1975, 1976, 1977), Tadeusz Żmudziński (1984), Adam Harasiewicz (1984), Andrzej Jasiński (1991, 2001, 2008), Ewa Pobłocka (2004) oraz Ewa Kupiec (2012).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.